Doda latifalar

Bir kishi dengizdan tilla baliq tutib olibdi. Baliq tilga kirib:
— Meni qo‘yib yuborsang, uchta tilagingni amalga oshiraman!, - debdi.
— Roziman. Faqat bitta shartim bor! Menga nima bersang, qaynonamga uch baravar ko‘proq berasan, - debdi haligi odam. Baliq ham shu shartga ko‘nibdi.
— Menga bitta mashina, qaynonamga esa uchta mashina ber. Menga bitta dalahovli ber, qaynonamga — uchta. Uchinchi tilagim: menga kichkinagina yurak xuruji, qaynonamga ...

Axlat tashiydigan mashina orqasidan hayhaylab yugurib ketayotgan do‘stini ko‘rgan o‘rtog‘i dedi:
— Nima, mashina bilan kimo‘zarga yuguryapsanmi, do‘stim?
— Yo‘q, - dedi do‘sti halloslab, - xotinim eski paypog‘imni axlatga tashlab yuboribdi. Ichida xotinimdan berkitgan pullarim bor edi.

Ikki ayol qamoqxonaning bir xonasida uch yil o‘tirishibdi. Jazo muddati tugab, ozodlikka chiqarishsa, qamoqxona darvozasi oldida yana yarim soat gaplashib turishgan ekan.

Ko‘chadan qaytgan o‘g‘lidan onasi so‘radi:
—O‘g‘lim koptoging qani?
—Bir qizchaga berdim, biroz o‘ynab qaytarib berarkan. Yonida bobosi ham borakan,- dedi o‘g‘li.
Onasi o‘g‘lining saxiyligidan quvonib tursa, eshik taqillab, koptokni olgan qizalok va bobosi qo‘lida shokolad bilan kirib kelishibdi.
Bolakay koptogi va shokoladni olib, cho‘ntagidagi uyali telefonni qizchaning bobosiga qaytarib beribdi.

Ona qizini urishayapti:
— Man sanga kechasi ko‘chada yurishga ruxsat bermiyman. Bilasanmi san endi 17 ga kirding, man sani yoshingda...
— Bilama-a-n oyi, bilaman. Siz mani yoshimda uyda o‘tirgansiz, chunki u paytda man 5 oylik chaqaloq bo‘lganman.

Afandi bog‘ida o‘tin qilib, kechqurun boltasini yelkasiga tashlab ketayotgan edi, yo‘lda bir hovlidan it chiqib, Afandiga tashlandi. Afandi bolta bilan itni chopib o‘ldirdi. Itning egasi chiqib Afandini tutdi:
— It sizni talagan ekan, boltaning sopi bilan urib haydasangiz ham bo‘lar edi-ku!
— It dumi bilan qopsa, boltaning sopi bilan urar edim, beti bilan qopgandan keyin, men ham boltaning beti bilan chopdim-da! O‘zidan ko‘rsin!

— Hamma narsani tashladim, ichishniyam, chekishni ham, xotinimni ham!
— Xotiningni nimaga tashlading?
— U bunday baxtga loyiq emasdi.

Afandining ko‘zi xira bo‘lib qolgan edi, odamlar unga ko‘proq yong‘oq yeyishni maslahat berishdi. Afandi bozordan yarim qadoq yong‘oq olib, asta chiqib ketayotgan edi, ro‘parasidan bir bola chiqib salom berdi. Afandi alik olib, bolaga bitta yong‘oq berdi-da, sevinib dedi:
— Salom bergan bolalarni juda yaxshi ko‘raman. Qani endi, boshqa bolalar ham senga o‘xshash salom berishni bilishsa!
Bola nariroqqa borib ingichka ovozda salom berdi, Afandi yana yong‘oq uzatdi, ko‘chaning o‘rtasiga yetmasdanoq bola yo‘g‘on tovushda salom berib, yana bir yong‘oq oldi, tor ko‘chaga burilmasdan xirillagan tovush bilan salom bergan edi, Afandi bilib qolib:
— Salomni yong‘oqqa alishib yeb, tomog‘ing og‘rigan shekilli, tovushing chiqmayotibdi, yong‘oq yema!— dedi.

Bozorga non olgani tushuvdim, non sotayotgan qizlarning gaplaridan hayratga tushib qoldim. — Oka, keling, maniki yumshoq, voy, kelin, maniki sutlik, maniki dumaloq, keling maniki katta... keyin yana biri, — ishonmasangiz ushlab ko‘ring deydi.

Pessimist qorong‘u tunnelni ko‘rdi.
Optimist tunnelni va uzoqdagi nurni ko‘rdi.
Realist tunnelni, nurni va yaqinlashib kelayotgan poyezdni ko‘rdi.
Mashinist esa relsda o‘tirgan uch ahmoqni ko‘rdi.