Latifa.uz saytida eng ko'p ovoz olgan latifalar ro'yxati.
Avtobusga og‘ir sumkalar bilan chiqqan ayol birorta bo‘sh o‘rindiq topa olmabdi. O‘tirgan erkak yo‘lovchilar esa o‘zini uxlayotgandek ko‘zini yumib olibdi.
Ayol ovoz chiqarib:
— Tushunarli, birorta ham erkak yo‘q ekan, - desa, o‘tirganlardan biri:
— Erkaklar bor. O‘rindiqlar yo‘q, - dermish.
— Sudlanuvchi, o‘g‘rilik jinoyatiga qo‘l urishga sizni nima majbur qildi?
— Nima emas, kim deng! Ularni o‘zi yonimga kelib “Tilla zanjir bilan soatni yech!” deyishdi. Men ham ularni tilla zanjiri va soatini yechdim xolos...!
Vrach xonasini eshigini ochib ostonada unga tirjayib turgan kishi debdi:
— Salom doktor! Kirsam bo‘ladimi?
— Hozir bemorim bor... – debdi vrach.
— Men sizni yaqin do‘stingizman. Besh yil avval ko‘rishganmiz, esingizdami?
— Yaqin do‘stlarim bilan 5 daqiqa avval ko‘rishdim. Besh yil avval ko‘rishgan bo‘lsak, bemorim ekansiz. Navbatga turing!
Choli hammomda uzoq qolib ketganidan havotir olgan kampir baqirib:
— Hoy chol, nimalar qilyapsiz? – debdi.
Chol hammomda turib g‘alati ovozda javob beribdi:
— Tis-s-slarimni yuvyapman.
Kampir yana baqirib:
— Menikiniyam yuvib chiqing, - degan ekan.
Ijtimoiy tarmoqlarda juda ko‘p o‘tirgan ota farzandli bo‘libdi. Farzandi ulg‘aygach, otasidan so‘rabdi:
— Ada, meni ismimni kim qo‘ygan?
— Tvitter, telegram, instagramm, ...
— Kim u qarindoshlarimizmi? Nega ular uyimizga kelishmaydi?
“Oʻ” harfi har qanday vaziyatda juda kerak boʻladi.
Masalan, doʻstingni yangi kiyimini maqtash uchun, doʻkonda siz tanlagan kiyim qimmatligini aytish uchun va
hattoki, koʻchada birovlarga qoʻpollik qilish uchun!
Bir kishi yangi turk gilamini sotib olibdi. Endi uyiga kirgan har bir odamni oyoq kiyimini yechishga majbur qilyapti.
“Albatta , axir gilam turkiyanikida”, deysizmi?
Ha toʻgʻri, lekin gilam devorga osilgan ekan-da...
Jahongir maktabdan kelib, adasiga debdi:
— Ada, bugun 5 oldim! Ertaga pul berasizmi?
Adasi o‘g‘liga qarab turib:
— Qachon maktabdan 777 olib kelsang, so‘ragan pulingni beraman. Boshingga shapkayam olib beraman, - dermish.
Qishloq koʻchasidan qushdek uchib borayotgan “Neksiya” darvoza yonidagi supada oʻtirgan Afandining roʻparasiga borib toʻxtadi. Mashinadan olifta kiyingan bir yigit tushdi-da, Afandiga salom berib, uni bagʻriga bosdi.
— Dada, - dedi yigit uni tanimay turgan Afandiga, - nima, meni tanimayapsizmi?
— Yoʻq, taniyolmay turibman, - dedi Afandi yigitga boshdan-oyoq tikilib.
— Axir men, siz bundan 10 yil oldin shaharga nos olib kelish uchun yuborgan oʻgʻlingizman! Oʻshanda shaharda qolib ketib, ishga kirdim. Uyli-joyli boʻldim, mashina sotib oldim, boyib ketdim! Durust qilibmanmi, dada? – debdi yigit quvonib.
Afandi hecham xursand boʻlmay:
— Xoʻsh, nos qani? – dermish.