Doda latifalar

2020 yil qanday o‘tib ketganini bilmay ham qoldik. Bir oydan keyin 2021 yil kirib keladi.
Shu bir oy ichida ko‘p pul ishlab topishim, uy, mashina olishim, uylanishim va farzandli ham bo‘lishga ulgurishim kerak.
Bu meni yil boshida rejalashtirgan ishlarim edi.
Rejali ish qildeb o‘rgatishar edi kattalar...

Hattoki, uzoq yillar oftalmolog bo‘lib ishlagan vrach ham kalta yubka kiygan qizlarga bir soatda qaragan minglab ko‘zlarni umrida ko‘rmagan.

Mashhur rasmlar ko‘rgazmasiga kirish uchun chegirma e’lon qilinibdi.
Faqat ko‘zi ojizligi to‘g‘risida guvohnomani ko‘rsatib kirish talab qilinayotgan ekan.

Avtomobilini boshqarib ketayotgan haydovchi o‘ziga-o‘zi dermish:
"Hammamiz uyda o‘tirganimizda ko‘chalarda mashinalarimiz bemalol yurardi-ya..."

Konservatoriya talabasi:
— Ustoz, men bilmoqchi edim. Ovozim hech narsaga yaramaydimi?
Ustoz:
— Yaraydi. Masalan, yong‘in chiqganda.

Bir yigit do‘stidan qarz so‘rabdi:
— Do‘stim, 200 ming qarz berib tur!
— Mayli, oyni oxirida qaytarasan! - debdi do‘sti.
— Qanaqa qilib qaytaraman.
— Olganingdan keyin qaytarasan-da! - debdi yana do‘sti.
— Unda oyni oxirida qarzimni qaytarishim uchun pul berib turarsan, - dermish yigit.

— Oylik maoshing kattami?
— Ha. Ko‘p maosh olaman. Hamma soliqlarni to‘lashimga yetadi.

Talaba kafega kirib o‘tirsa, stolga qo‘yilgan tuz va murchga ko‘zi tushibdi. Ofitsiantni chaqirib:
— Nimaga stolga tuz qo‘ygansizlar? – deb so‘rasa, ofitsiant:
— Agar yeyayotgan ovqatingizni tuzi kam bo‘lsa solish uchun, - debdi.
Talaba bo‘lsa:
— Unda nega ovqat qo‘ymagansizlar? – degan ekan.

Bugun o‘zimni yomon his qilyapman. Kuchim, madorim yo‘q.
Umuman emas albatta! Ovqat yeyishga kuchim yetib turibdi...

Karantinning 1 haftasida sevimli filmimni 4 ta faslini ko‘rib tugatdim.
Endi ish qidirayotgan vaqtimda rezyumega "Qat’iyatlilik" va "Chidamlik" kabi xislatlarimni ham qo‘shib yozsam bo‘ladi.