Doda latifalar

Bir arab shayxiga qon quyish kerak bo‘lib qolibdi. Uni qoni juda kamyob ekan, o‘xshashini bir yahudiydan topishibdi. Yahudiy rozi bo‘libdi, uni qonini shayxga quyishibdi.
Shayx yahudiyga qon bergani uchun mashina va uy sovg‘a qilibdi. Bir yildan keyin shu hol qayta takrorlanibdi.
Yahudiy xursand bo‘lib qon beribdi. Shayx unga bir korobka pechene sovg‘a qilibdi. Yahudiy hayron bo‘lib:
— O‘tgan safar menga mashina va uy sovg‘a qilgandingiz-ku?
Shayx:
— U paytda menda yahudiylar qoni oqmayotgandi-da

Afandi kechasi uyqudan uyg‘onib:
— Tur, xotin, menga bitta qoshiq olib ber, - dedi
Xotini hayron bo‘lib so‘radi:
— Yarim kechada qoshiqni nima qilasiz?
— Tushimda tolqon ko‘rdim, qo‘limda yesam to‘kilib ketyapti. Qoshiqda yesam to‘kilmasmikin deyapman-da.

Vrachlar jinnixonaga malibuning rasmini ilib qo‘yishibdi, hamma jinnilar: u meniki, yo‘q meniki deb talashayotganmish, shunda bir jinni chetda indamay o‘tirganmish. Vrachlar:
— Sen nimaga talashmayabsan, desa
— Kaliti menda, mashina qayoqqa borardi, dermish.

Barmen oldida bo‘sh stakan turgan, shirakayf mijozning oldiga kelib:
— Stakaningiz bo‘shab qolibdi. Yana bitta xohlaysizmi?
— Ikkita bo‘sh stakanni nima qilaman?

Sirk direktorining telefoni jiringlabdi.
— Allo, sizlarga gapiradigan ot kerakmi?
Direktor jahli chiqib telefonni qo‘yibdi. Telefon yana jringlarmish:
— Allo, sizlarga gapiradigan ot kerakmi?
Direktor yana trubkani qo‘yib qo‘yibdi. Yana qo‘ng‘iroq:
— Menga qara noinsof! Menga tuyoqlarim bilan raqam terish oson deb o‘ylayapsanmi?

— Dada-dada! Archamiz yonib ketyapti!
— Yonmayapti o‘g‘lim, nur sochib jilolanyapti.
— Ha-a... Dada-dada, pardalarimiz ham nur sochib jilolanyapti!

Ikkita ishyoqmas, choyxonada ovqatlanib bo‘lib, yonboshlab suhbat quribdi:
— San kim bo‘lgin kelyapti?
— Manmi, man katta boy bo‘lsam-da, har kuni barra go‘shtdan tayyorlangan taomlar yesam...
— Sanchi?
— Man, ilon bo‘lsam deyman...
— Iye, nimaga endi ilon?
— Yoti.i.i.b yuradi-da...

Bir kuni Afandining choponini o‘g‘ri olib qochdi. Afandi o‘g‘rining orqasidan quvlamay to‘g‘ri qabristonga bordi-da, bir ochiq go‘r ustida o‘tirdi. Bu voqeadan xabardor bir odam Afandiga:
— Choponingizni olgan o‘g‘ri hu, u yoqqa qochdi, siz bu yerda nima qilib o‘tiribsiz?—dedi.
— Qayoqqa qochmasin, baribir axir bir kun shu yerga keladi,— dedi Afandi.

Qassob qorong‘u ko‘chada ishdan qaytardi. Qayerdandir bezori paydo bo‘ldi-da, yo‘lini to‘sdi.
— Pul bormi?
Qassob sekin sumkadan bolta chiqarib so‘radi:
— Pulni nima qilasan?
Bezori bosh egib dedi:
— Maydalatmoqchi edim-da aka.

Er xotinini poyezdga joylab kuzatyapti. Xotin yurayotgan poyezd oynasidan hayrlashyapti.
Shunda er:
— Xotin u yoqda har kimgayam ishonaverma, hozir yomon odamlar ko‘p.
— Nima? Eshitmayapman gapingizni...
— Ehtiyot bo‘l, o‘zingga mahkam bo‘l. Kechasi ko‘chaga chiqmagin...
— Nima? Baribiram eshitmayapman...
— Eee...Bilganingni qil..
— Haa, ...tushundiiimm...