Doda latifalar

Bir kishi gazetaga e’lon beribdi.
"Men ish izlayapman. Maoshi ko‘p bo‘lishi shart emas. Faqat bitta shartim, dushanbadan jumagacha dam olish, shanba yakshanba kunlari esa xordiq bo‘lsa kifoya" deb yozib qo‘yibdi.

Radioda boshlovchi:
— Marhamat, hurmatli muhlis. Sizga, yaqinlaringizga salom va tabriklaringiz bo‘lsa, jo‘natish imkoniyatini beramiz.
Muhlis:
— Meni eshitib turgan hammaga salom. Ayniqsa kecha o‘g‘lim benzin olaman, - deb zapravkaga ketgandi. Agar u ham meni eshitib turgan bo‘lsa, ungayam alangali salom. O‘g‘lim, ochereding keb qoldimi bolaaaam?
— Yo‘q, menga keganida tamom bo‘lib qoldi

— Ustozing senga qo‘shimcha savol ham berdimi?
— Ha.
— Nimani so‘radi?
— Tentakmisan? dedi.

Bir kishi sotuvchidan so‘rabdi:
— Sizda boks qo‘lqopi bormi?
— Yo‘q.
— Basketbol koptogi-chi?
— Yo‘q unaqa narsa!
— Konkilar bormi?
— Bu spirtli ichimliklar do‘koni! Siz so‘ragan narsalarning birortasi bo‘lmaydi bu yerda!, - debdi asabiylashgan sotuvchi.
— Unda bir shisha aroq bering!, - debdi-yu, past ovozda pichirlab, — Xotinimni gapini yerda qoldirmadim. Nima qilay, sport bilan shug‘ullanishga hech narsa bo‘lmasa...?

Bir odam uyiga chilangar chaqirtiribdi. Chilangar besh daqiqa ichida ishni bitiribdi-da, uy egasiga qarab, — Ana bo‘ldi. Sizdan ellik ming!, - debdi. Haligi odam:
— Nima? Men oliy ma’lumotli vrach bo‘la turib, besh daqiqada ellik ming ishlab topmayman, - debdi. Chilangar esa:
— Men ham o‘qituvchi bo‘lib ishlaganimda buncha pul topmasdim!, - degan ekan.

Bir kuni afandi cho‘lda ketayotsa, oldidan sehrli ko‘za chiqibdi. Afandi ko‘zani ishqalabdi. Ichidan katta jin chiqib:
— Amringizga muntazirman, - debdi.
— Uyga ketgim kelyapti, - debdi afandi.
— Unda ketdik, - debdi jin.
— Tezroq ketgim kelyapti, - desa
— Unaqada yugurdik, - dermish jin...

Bir kishi do‘stining xotinini janozasidan xomush bo‘lib uyga kelibdi. Xotini:
— Ha adasi, nimadan buncha xafasiz?, - deb so‘rapti.
Eri bo‘lsa:
— Xotin qara, Baxtiyor do‘stim ikkita xotinini ko‘mdi. Men esa hali birorta-yam ko‘mganim yo‘q!, - dermish.

O‘lim to‘shagida yotgan qariya nabirasiga vasiyat qilibdi:
— Nabiraginam! Senga bitta katta ferma, uchta uy, ikkita dalahovli, beshta do‘konni meros qoldiraman.
Nabirasi shoshilib:
— Qayerda buvajon, qayerda?, - deb so‘rasa,
— Telefonimdagi "MoyaFerma" o‘yinida!, - dermish qariya.

— Kafega boraylik?
— U yoqqa mumkin emas.
— Baliq oviga boramizmi?
— Borish mumkin emas ovga.
— Uylanganingga afsuslanyapsanmi?
— Afsuslanish mumkin emas.

Ona qizalog‘ini vrach ko‘rigiga olib kelib:
— Qizimning ko‘zlari nega kichkina? Axir bizning koreys qarindoshimiz yo‘q-ku!
Vrach:
— Ko‘zlarini yon tomonini qarab ko‘ring-chi, kattalashtirish moslamasi yo‘qmikin?