Doda latifalar

— Xotin, tayyormisan? Buncha imillaysan? Mehmonga kechikayapmiz axir!
— Juda besabrsizda! Bir soatdan beri ikki daqiqada tayyor bo‘laman, deb qulog‘ingizga tanbur chalayapmanmi?

— Oyijon, oyijon men hamma ovqatni yeb bo‘ldim. Mana qarang!
— O‘g‘lim, axir 30ga kirding-ku. Qachon uyga non ko‘tarib kelasan-a?

— Dugonam xasrat qilyapti:
— Ko‘ylak sotib olgani borgandim, sig‘madi.
— Xafa bo‘lganimdan tort sotib oldim...
— Sig‘ib ketdi, tushmagur!!!

— Allo, bu pojarniymi? Tez yetib keling, bu yerda janjal bo‘lyapti!
— Nega bizga qilyapsiz, militsiyaga xabar bering!
— Militsiyalar bilan doktorlar urishishyapti! Kimga xabar berish kerak, axir?!

— Buvijon, nega ko‘zoynak taqasiz?
— Ko‘zoynak taqmasam yaxshi ko‘rolmayman-da, qo‘zichog‘im.
— Bo‘lmasa, ko‘zoynagingizni taqmay turing, qo‘zichog‘ingiz dasturxondagi konfetlardan yeb to‘yib olsin.

Afandini saroyga chaqirishibdi. Afandi saroyga kirib qarasa, hammaning qo‘lida tuxum bor ekan.
Podsho so‘rabdi:
— Afandi sani tuxuming qani?
Shunda Afandi aytgan ekan:
— Shuncha tovuqni ichida bitta xo‘roz ham bo‘lish kerak-ku!!!

70ga kirgan otaxon duo qilib so‘rayapti:
— Menga kuch kuvvat ber, to‘g‘ri yo‘l ko‘rsat, - desa.
Buni eshitgan kampiri:
— Kuch quvvat so‘rayvering, to‘g‘ri yo‘lga o‘zim boshliyman, - debdi

Afandi ko‘chada bir odamni bekordan-bekorga ahmoq dedi. U odam Afandining boshiga musht o‘qtalib keldi.
— Kim ahmoq!
— Shu kelishing rost bo‘lsa, men ahmoqman,— javob berdi Afandi.

Boshingizni rosa bit bosibdi do‘stim
— Ha, xabarim bor
— Nima bilan davolayapsiz?
— Hech nima bilan, xali birorta bit kasal bo‘lgani yo‘q.

Shamolashdan o‘layotgan erkak doktordan iltimos qilibdi:
— Man sizga pul ham beraman, agar SPIDdan o‘ldi deb guvohnoma yozib bersangiz!
Doktor:
— Nima sababdan?!
— Birinchidan: bu bilan o‘zingizni oqlaysiz, axir SPID bedavo-ku. Ikkinchidan esa mening manjalaqimga bundan keyin hech kim barmog‘ini ham tekkizmaydi. U bilan 5 yil bo‘lgan jazmani esa, o‘zini osib qo‘yadi!