Kafeda ovqatlanib o‘tirsam, yonimga bir yigit kelib, — Sizni o‘rningizga men to‘lasam maylimi? - degan edi
Sumkamdan gaz, suv, elektr energiyasi uchun kvitansiyalarni olib, qo‘liga tutqazdim!
— Xotinimni mantig‘iga tushunolmayman.
— Nega?
— Qo‘ng‘irog‘iga javob bermasam, ayollar bilan o‘tirgan bo‘larmushman.
— O‘chirib qo‘yaqol telefoningni.
— Unda, men ayollar bilan biron yoqqa ketgan bo‘larmushman.
— Unda yoqib qo‘y va qo‘ng‘iroqlariga javob ber! Qulog‘ing tinchiydi.
— Tinchimaydi! Unda men jazmanlarimga SMS yozayotgan bo‘larkanman.
O‘quvchi maktabga kelib ustoziga debdi:
— Ustoz, men endi bu maktabda o‘qimayman! Men Amerikaga ketyapman.
— Amerikada nima qilasan?, - so‘rabdi ustozi.
— Amerikada yashaydigan bobom maktub yo‘lladi. Uni ko‘zlari ancha xiralashib qolibdi. Uni fermasi, ikkita yirik korxonasi va o‘nta do‘koni bor. Men ularni boshqaraman.
— Bobongga ayt, hamma narsalarni sotib, bu yerga ko‘chib kelsin. Biz unga g‘amxo‘rlik qilamiz.
— Nimalar deyapsiz ustoz?! Xatda aniq yozilgan, bobomni ko‘zi xiralashgan, aqldan ozmagan!
— Eh, agar ko‘p pulim bo‘lganida, samolyot sotib olgan bo‘lardim.
— Samolyotni nima qilasan?
— Samolyot kerakmas, unga yetadigan pulim bo‘lishini xohlayman!
Bir tashkilot xodimlari har kuni ertalabki 9:00 dan kechki 22:00 ga qadar ishlashardi.
Xodimlardan biri bo‘lsa 9:00 da ishga kelib, roppa-rosa 18:00 da ketardi.
Qolganlar hayron bo‘lib boshliqdan so‘rashibdi:
— Nega anavi xodim ham bizga o‘xshab soat 22:00 da emas, 18:00 da ishdan ketadi?
Boshliq:
— O‘rtoqlar, axir u xodimimiz mehnat ta’tilida!, - debdi.
Mast odam beshinchi etajdan pastga yiqilib tushibdi. Atrofini odamlar o‘rab olib:
— Nima gap?, nima gap?, - deyishsa, yiqilgan odam asta o‘rnidan turib:
— Men qayerdan bilaman nima gapligini?! Hozirgina tushgan bo‘lsam, - dermish.
Rahbar kotibasiga:
— Qahva keltir!
Kotiba:
— Qahvani Braziliyadan keltirib bo‘lishgan. Men sizga uni tayyorlab berishim mumkin.
Rahbar:
— Shu aqlingni imtihonda ishlatganingda, hozir qahva tashib yurmasding!