Дода латифалар

Балиқ овлаб ўтирган одамни олдига тимсоҳ сузиб келиб,
— Ов қалай бўляпти, илиняптими?, - деб сўрабди.
— Ҳа йўқ. Эрталабдан бери ўтирибман. Битта-ям ушлолмадим, омадим келмаяпти, - деб жавоб берибди.
Шунда тимсоҳ балиқчига қараб:
— Кун ҳам қизиб кетди. Балки чўмилиб оларсан-а, - дермиш.

Орзиқиб кутаман ҳар ойда сени,
Олисдан кўринсанг кўзларимда нам.
Бермайман биласан ҳеч кимга сени,
Менинг қадрдоним СТИПEНДИЯМ!!!

Қизалоқ бувисига:
— Келинг мактаб-мактаб ўйнаймиз, - дебди.
Бувиси рози бўлибди.
Кейин ўйлаб қараса, бир йилдан бери набирасини уй вазифаларини бажариб берар экан.

Бир жинни иккинчисига:
— Кел бошинга мих қоқиб қўяй сартарошга борсанг машинкаси синиб қолади.
— Йўқ, қоқмайсан...      
— Нега?
— Михни қоқишда болғанг тегиб кетсачи?

Бир куни ўқитувчи ўқувчига савол берди:
— Нега скат япалоқ?
Ўқувчи жавоб берди:
— Чунки скатни устига кит ўтирган.
Ўқитувчи:
— Унда нега денгиз отчасини кўзлари чақчайиб қолган, деса
Ўқувчи:
— Отча кит скатни устига ўтирганини кўриб қолганда, дермиш

Афандининг хунукроқ бир хотини бор экан. У дўстларини ёнида хотинини "гўзалим”, "қуёшим” деркан. Бир куни Афандидан дўсти сўраб қолибди.
— Дўстим, хотининг чиройли бўлмаса, нега энди уни "гўзалим”, "қуёшим" дейсан?
— Биласанми, қуёшга қараб бўлмагани каби бизнинг хотинга ҳам қараб бўлмайди-да!

Хитой метро бекатида турган йигит қизга:
— Чу минь сянь дуф, - дебди.
Қиз ўйлаб туриб:
— Ян фай ру тан, - дея жавоб берибди.
Йигитнинг жаҳли чиқиб кетиб:
— Дау шан Фан, дафан ню ру, ян ру го зай, - дея жеркиб берибди.
Шундан сўнг қиз йиғлаб юборибди.
Кейин:
— Куан гуа джи ру, шуян ю
...Ҳа, дўстим. Худди ўқиб бирон нарсани тушунаётгандек давомини кутаяпсиз.

— Азизим, 8 мартга сенга нима совға қилай?
— Ҳмм, билмаасам...
— Ундай бўлса, ўйлашинга яна бир йил муҳлат бераман.

Толиби илм устозидан сўрабди:
— Устоз севган билан севмаганни нима фарқи бор?
Устоз жавоб берибди:
— Севган соғиниб смс ёзади, севмаган эса безрайиб смс ўқийди.

Машина бу ҳашамат эмас.
Уни ҳам едириб-ичириш, кийинтириш керак.