Дода латифалар

Қадим замонда подшоҳнинг ёнига аёнларидан бири югуриб келиб:
— Шоҳим, ҳузурингизга дунёда энг машҳур фолбин кирмоқчи, - дебди.
Шоҳ киритишни буюрибди. Фолбин саройга кириб айтибди:
— Эй шоҳим, буюк лашкарбоши! Мен сизнинг бўлажак жангларингиз ва умуман келажак ҳаётингиз хақида фол очиб бераман.
Подшоҳ жаллодни чақириб:
— Бу фолбиннинг бошини танидан жудо қилинглар! - деб буюрибди.
Жаллод буйруқни бажаргач, савол беришибди:
— Шоҳим, нега фолбинни ўлимга ҳукм қилдингиз?
Подшоҳ:
— Бу аблаҳ фолбин ўзининг келажагини билмайди-ку, менинг келажагимни қаердан билсин! - деган экан.

Йигит:
— Яхши қиз, 100 минг пулингиз тушиб қолди…
Қиз:
— Бу 100 минг мен билан танишишга баҳона бўла олмайди!
Йигит:
— Унда кўпроқ пул туширинг!

Камбағалчилик қуриб кетсин, қачонгача томи йўқ машина-ю, тугмачасиз телефон ишлатаман?!

Афанди 70 ёшда экан. Ўғлига мақтана кетибди:
— Мен 30 ёшимда қандай кучга эга бўлсам, ҳозир ҳам ҳудди шундай кучим бор.
— Ўғли ҳайроон бўлиб:
— Қанақасига ота? – дебди.
— Мана масалан, 30 ёшимда ҳовлидаги анави тўнкани кўтара олмас эдим. Ҳозир ҳам кўтара олмайман...

Дорбоз дордан ўтаётиб, аксириб юборибди. Пастдагилар “Соғ бўлинг!” дейишибди.
Лекин кеч бўлган эди...

Хотираси паст йигит севган қизидан СМС кутаверибди-кутаверибди...
Охири севгилиси йўқлиги эсига тушиб қолибди.

Фақатгина кўнгли очиқ ўзбек аёллари чанг ютгич билан гиламни тозалаётганларида гиламдан ип бўлагини топиб олсалар,
ипни қўллари билан олиб, уни яна қайтиб гиламга ташлайдилар! Чунки улар чанг ютгичга яна бир бор имкон беришни хоҳлашади...

Қўшнисини эшигини таққиллатган киши ҳовлига кириб:
— Кираверайми? Итингиз тишламайдими? - деб сўрабди.
— Билмадим. Ўзим ҳам қизиқиб кетяпман. Кеча олиб келганман ўзи... - дермиш уй эгаси.

Бир бола йўлда кетаётиб "Оҳ, энди сани ўзганинг лаблари эркалайди", деб кетаётса, бир катта киши:
— Нима яхши кўрган қизинг ташлаб кетдими? - деса,
— Чупа чуписимни йўқотиб қўйдим, - дермиш.

Қорбобо ўрмонда кетаётса, олдидан қароқчилар чиқиб қолибди.
— Сенларга нима совға қилай? - дебди қорбобо жилмайиб.
— Бизга қорқизни беринг! Қорқиз, қорқиз, - деб қароқчилар қорқизни олиб қолишибди.
Қорбобо жаҳли чиқиб, ўзига-ўзи дермиш:
— Учта қорқизимдан айрилдим. Энди ялмоғиз кампирни олволаман...