Дода латифалар

Дўконга сотувчи бўлиб ишга кирган ёш йигит харидорларга хизмат кўрсатяпти:
— Сизда оқартирувчи упа борми? – дебди бир ёш жувон.
— Йўқ. Лекин бизда оҳак бор. Оласизми? - дебди йигит.
Жаҳли чиққан жувон дўконни бошига кўтариб шовқин сола бошлабди.
Дарров етиб келган дўкон мудири нима гап эканини сўрабди.
— Манави сурбет сотувчингиз менга оқартирувчи упа ўрнига оҳак тавсия қилди, - дебди жувон.
Шунда йигит дўкон мудирига қараб:
— Ахир ўзингиз айтгандингиз, харидор сўраган нарса бўлмаса, ўрнига шунга ўхшаш бошқа нарса тавсия қилгин! Харидор бўш қўл билан чиқиб кетмасин дегандингиз-ку... – дермиш.

Бир олим тажриба қилиб кўриш мақсадида учта маймунни олиб, биттасини Японияга, иккинчисини Хитойга ва учинчисини Ўзбекистонга юборибди.
10 йилдан сўнг маймунларни кўришга боришса, Япониядаги маймун 3 та болали бўлибди. Хитойдаги маймун “Бизга рухсат шу” деб 2 та бола туғибди. Ўзбекистонга келса, маймун 1 та боласини ушлаб ўтирганмиш. Олимлар маймунни эгасидан сўрашибди:
— Нега бунақа? Ахир сизлар болажон халқ эдингиз-ку! – деса, маймунни эгаси:
— Ўзингиз айбдорсиз! Менга эркак маймунни ташлаб кетганингизни билармидингиз?! – деган экан.

Азиз аёллар! Ёзги кўйлакларга ўтиш учун аста-секин тайёргарликни кўраверинг.
Парҳезингиз ёзилган қоғозчангизни қидириб топиб қўйинг. Нон ва ширинликларнинг зарари ҳақидаги мақолаларни ўқишни бошлайверинг.
Ахир қишки кийимларда ким ҳам қоматга қарабди дейсиз!?

Бир аёл бозордан тўти сотиб олиб, уйга келгач қафасдаги тўтига қараб:
— Хўш, ранг-баранг маҳлуқ! – деса, тўти унга:
— Сен ўзингни юзингга суртиб олган рангларинг меникидан кам эмас! – деган экан.

Икки дўст суҳбатлашиб ўтириб сўрабди:
— Нега қизлар китоб ўқишдан кўра, кўзгу олдида кўп вақтини ўтказишади?
— Чунки аҳмоқ йигитлар, кўзи ёмон кўрадиган йигитлардан кўра кўпроқ учрайди.

Агар бирор аёл кимсасиз оролга тушиб қолса-ю ёнида сумкаси ҳам бўлса, ишонаверинг у яшаб кета олади!

Инсонлар нега бу ишларни қилишади? Ўзлари ҳам тушунмасалар керак?!
— Музлаткични очиб, ҳеч нарса олмай ёпиб қўйишади;
— Дўконга шакар оламан деб бориб, бир халта нарса сотиб олишади-ю, шакар олиш эсдан чиқади;
— Яқинлашиб келаётган лифт тугмасини яна-ям қаттиқроқ босишади;
— Дўконларда пакетлар пуллик бўлганини билишса ҳам, “Нега 300 сўм ортиқча ҳисобладингиз?” деб сўрашади;
— Батарейкаси тугаётган телевизор пультини яна-ям қаттиқроқ босишади.

Иккита пашша пойга ўйнабди.
Биринчи пашша ғолиб чиқибди. Иккинчи пашша мағлубияти тан олмасдан баҳона қилармиш:
— Ҳисобмас! Бошидан бошлаймиз!
— Нега? – дебди биринчи пашша.
Шунда нариги пашша:
— Агар учиб кетаётганимда, кўзимга чивин кириб кетмаганида мен ютардим, - дебди.

Бир куни йигит дўстидан сўрабди:
— 10 йилдан бери канал ёнида яшайсан. Нега ҳалигача сузишни билмайсан?
Дўсти унга қараб:
— Ўзинг 15 йилдан бери аэропорт ёнида яшайсан. Нега ҳалигача учишни билмайсан? – деган экан.

— Ҳой болам, кўкатлардан олиб кетгин. Шу қолди фақат. Менам совуқда қолиб кетдим...
— Кўкатларингиз қанчадан экан?
— Бир боғи 2 мингдан, келақол...
— Ҳа, йўқ холажон...! Қалинроқ кийиниб олинг!