Дода латифалар

— Ишонасанми, кечаю-кундуз ишлайман. Тиним билмайман. Ҳатто, улгурмаган ишларимни уйга олиб кетиб ишлайман.
— Қаерда ишлайсан ўзи?
— Ўликхонада бош врачман.

Чойхонада ошхўрлик қилиб ўтирган Афандига бир таниши дебди:
— Уйингизга ўт кетди, тез боринг!!!
— Э, йўқ! Биз хотиним билан ишларни бўлишиб олганмиз. Мен пул топиб бораман. Хотиним уйдаги ишларга қарайди. Бор ўзига айт!

Биринчи синф ўқувчисига онаси дарс қилдиряпти:
— Сенда тўртта олма бор эди. Иккитасини единг. Нечта қолади?
— Иккита олма ва иккита олманинг пўчоғи, ойижон...!

Диванда футбол кўриб ётган отасига ўғли дебди:
— Адажон, ширин чой ичаман...
Отаси айёрлик ишлатмоқчи бўлиб:
— Мен ҳам ичаман... Кел, мен сенга тайёрлайман, сен эса менга, - дебди.
Ўғли ширин чой кўтариб келиб:
— Адажон, мана чойингиз! Меники қани? - деса, отаси:
— Ичгим келмай қолди, шуни ўзинг ичавер!!! - дермиш.

Генерал тимсоҳ этик кийишни истаб қолибди. Қўмондон илтимоси, унинг буйруғидан ҳам қатъий эканлигини билган штаб бошлиғи махсус роталардан бирини Нил дарёсининг соҳилига десант сифатида ташлашни буюрибди.
Кун, ҳафта, ой ўтибди-ки, ротадан хабар йўқ.
Ниҳоят, генералнинг ўзи дарёнинг десант ташланган жойидан қалқиб чиқибди. Қараса соҳил тимсоҳ ўлигига тўлиб-тошган. Шу фурсатда сув юзасида навбатдаги тимсоҳнинг боши кўринибди. Десантчилардан бири қўлидаги дубулғаси билан тимсоҳнинг бошига қаттиқ зарб бериб, танасини қирғоққа олиб чиқибди.
— Ўртоқ капитан! - қичқирибди гуруҳ командири, - Буниси ҳам этиксиз!
— Ҳой, нодонлар, неча маротаба айтиш керак сизларга, секинроқ уринглар, деб!? Бунақа зарбадан оёғидаги этиги учиб чиқиб кетяпти-ку!

Ота-бола пашшалар ахлат еб ўтиришса, боласи отасига қараб:
— Ота, нимага доим биз ахлат еймиз? - деса, отаси:
— Ўғлим, овқат устида ахлатни гапирма! - дермиш.

— Қўйни қандай қилиб соғиш мумкин?
— Янги iPhone ишлаб чиқиб, сотувга қўйиш керак. Ана кейин соғса бўлади...

Футбол ўйини, шарҳловчи:
— Хавфли вазият, ҳужумчи тўп билан бормоқда, дарвоза ҳимоясиз қолган..., дарвозабон билан яккама-якка... ва ...зарба!!!
Воҳ, яқин орада дарвозабон бунақа тепки емаган эди...!

Бир ароқхўрнинг ичгиси келиб кўчага чиқибди. Ҳамма дўконлар берк экан. Нима қилишини билмай турса, нотаниш кампир унга қараб имлабди.
Яқинроқ борса, кампир унга бир шиша ароқ кўрсатибди:
— O-xo, бувижон, ароқ неча пул?
— Уч минг беш юз сўм. Агар яна ичгинг келса, манави рақамга телефон қил!
Пиёниста ароқни уйига олиб келиб ичиб кўрса, оддий сув!
Роса жаҳли чиқиб, кампир берган рақамга қўнғирок қилибди.
У ёкдан овоз эшитилибди:
— Шаҳар сув оқова тармоғи эшитади...

Мия - қош эмас!!! Йўқ бўлса чизиб қўя олмайсан!