Дода латифалар

Қулоқлари кар бўлган хирург наркоздан умуман фойдаланмас экан.

Бир куни автоҳалокатга учраган ҳайдовчини шифохонага олиб келишибди. Врач кўриб:
— Зудлик билан операцияга тайёрланглар! - дебди.
Операция бошланибди. Врач ҳайдовчининг миясини олиб, ҳамширага берибди-да:
— Ушлаб туринг, ҳозир қайтариб берасиз, - дебди.
Ҳамшира ҳайдовчининг миясини деразага қўйган экан, ташқарида юрган мушук тортиб олиб кетиб қолибди.
Операция сўнгида врач мияни сўраса, ҳамшира мушукни гапириб берибди.
Шунда врач дебди:
— Майли бошини шундоқ ўзини ёпиб қўяверинглар. Автомат коробка ҳайдаб юраверади...!

Бир аёлнинг эри ўлим тўшагида ётса, хотини тепасида йиғлаб ўтирганмуш:
— Мени ташлаб кетяпсизми?! Мен ҳам тез орада ўлсам керак...!?
Эри зўрға кўзини очиб хотинига:
— Шошилма хотин! У ёқда бироз дам олишга имкон бер!!! - дермиш.

Бир куни Моргунов, Никулин, Вицин ов қилгани ўрмонга боришибди.
Моргунов шерикларига ҳар куни бир одам қорин тўйғазиш учун ов қилиб, битта ҳайвон тутиб келишни тайинлабди ва овнинг биринчи куни ўзи битта қуён ушлаб келибди. Уни пишириб, ебдилар.
Иккинчи кун Никулин битта кийик овлаб келибди. Ниҳоят навбат Вицинга келибди.
Ов қилиш у ёқда турсин, кулбадан чиқишга қўрқиб ўтирган Вицинни кулбадан зўрға чиқариб юборишибди. У эса қўрқа-писа ўрмон ичкарисига бораётган экан,олдидан катта шер чиқибди. Вицин оёғини қўлига олиб қочибди. Шериклари ёнига югуриб бориб, кулбага кирган экан, шер ҳам унинг орқасидан ичкарига кириб олибди. Вицин:
— Сизларга ўхшаб майда-чуйда овлаб юрмайман. Мана сизларга шер. Тушликка овлаб келдим, - деб эшикнинг орқасидан беркитиб қочиб кетибди.

Бир корхона раҳбари хорижга сафарга борибди. Қайтиб келгач, корхонадагиларга сафари тўғрисида гапириб бераётган экан, ишчилардан бири сўрабди:
— У ердагилар ҳам ўзбекча гапирар эканми?
Раҳбар ўйланиб туриб:
— Унисини билмадим-у, лекин ўзбекча қарсак чалар экан, - дермиш.

Самолётда қарға, шер ва бўри кетаётган экан.
Қарға шерни устидан кулиб, ҳақорат қилибди. Буни кўрган бўри ҳам шерни ҳақорат қилган экан, шер уни самолётдан улоқтириб юборибди-да дебди:
— Учишни билмасанг, нима қилардинг устимдан кулиб?!

Бир куни икки жинни гаплашиб ўтиришган экан. Бири ўрнидан туриб кетаётса, иккинчиси дебди:
— Қаерга кетяпсан?
— Сув ичишга.
— Мени ўрнимга ҳам ичиб кел, - дебди биринчи жинни.
Иккинчи жинни сув ичиб, ўзидан-ўзи кулиб қайтаётганмиш.
— Нимага куляпсан, - деса, жинни:
— Ўзимнинг ўрнимга крандан сув ичдим. Сенинг ўрнингга эса ариқдан, - дермиш.

— Ойи, музлатгичдаги гўштдан есам майлими?
— Йўқ болам, у гўштни қора кунларга асраб қўйганман.
— Чойимга шакар солсам-чи?
— Йўқ, шакарни ҳам қора кунларга сақлаяпман.
— Эҳ-ҳ, тезроқ ўша қора кунлар келақолсайди...

Кўчада қўшни аёлни кўриб қолиб, ундан сўрадим:
— Қаерга кетяпсиз?
— Вазирликка. Тартибга келтириб келиш учун.
— Қойилман! Жуда-ям журъатли экансиз-ку?!
— Йўқ, мен шунчаки у ерда фаррошман...

Бир йигит дўстига дебди:
— Мен хотинимни карате секциясига бердим.
— Ҳўш қалай?
— Яхши! Шуғулланяпти...
— Сен-чи?
— Мен ҳам... Овқат тайёрлашни, кирларни ювишни, уй тозалашни ўрганиб олдим...