— Стюардесса, нимага самолёт силкиниб учяпти?
— Ким айтди сизга учяпмиз деб?! Самолётимиз носоз экан. Самарқандгача 300 километр, ерда юриб етиб олишга қарор қилдик.
Ҳукумат вакиллари «Чернобыль» АЭС дан бўшаб қолган ерларга нима экиш мумкинлиги ҳақида муҳокама қилмоқда: — Дарахт экиб бўлмайди. Ер заҳарланган. Мевали кўчатларни гапирмаса ҳам бўлади... — Мен биламан! Бу ерларда тамаки етиштириш керак. Тамакини йиғиб олиб, ундан сигарет тайёрланади ва сигарет қутисини устига шундай ёзув ёзиб қўйилади: “Соғлиқни сақлаш вазирлиги охирги марта огоҳлантиради! Чекиш соғлиқ учун хавфли!”
Афанди вафот этибди. Фаришталар унинг савоблар ва гуноҳларини тарозида ўлчаб кўрса, иккаласи ҳам тенг экан. Фаришталар сўрабди:
— Қаёққа тушмоқчисан? Жаннатгами ё дўзахгами? Шунда афанди жаннатга қарабди. Ҳамма шахмат, шашка ўйнаб ўтирган экан. Кейин дўзахга қарабди. У ерда дискотека бўлаётган экан. Афанди:
— Жаннатга кирсам, зерикаман. Майли дўзахга кира қолай, – деб дўзахга кирибди. Кириши билан ҳамма бир-бирини ураётган экан.
Афанди фаришталардан:
— Нега бундай бўлди? – деб сўраса, фаришта:
— Бу реклама эди! – деган экан.