Афанди яшайдиган қишлоқда ўзидан бошқа саводли одам бўлмаган экан.
Бир киши афандини ёнига келиб:
— Менга мактуб ёзиб берсангиз, нариги қишлоқда яшайдиган қариндошимга юбормоқчи эдим, - дебди.
Афанди:
— Иложим йўқ. Оёқларим оғрияпти, - дебди.
— Хатни қўл билан ёзасиз-ку, оёқларингизни нима алоқаси бор? – дебди ҳалиги киши ҳайрон бўлиб.
— Мени хатимни ўқиш учун албатта ўзимни чақиришларига тўғри келади. Мен эса бора олмайман, - деган экан афанди.
Бир тошбақа барга кириб, бир стакан сув олиб кетар экан.
Бир кун, иккинчи кун, учинчи кун...
Охири барда ўтирган бўри сўрабди:
— Ҳой тошбақа, нега уч кундан бери сув ташийсан? – деса, тошбақа унга:
— Уч кун бўлди, уйимда ёнғинни ўчира олмаяпман, - деган экан.
Бир куни иккита жинни қорни очиб ўйланиб ўтиришган экан, бири дебди:
— Қани энди битта нон бўлса, мен битта тишлардим, сен битта тишлардинг, мен битта тишлардим, - деса шериги:
— Сен нега икки мартта тишлаяпсан? - деб уришиб кетибди.
Афанди бозордан икки қоп туз олиб эшагини устига ортиб, ўзи ҳам миниб келаётса, йўлда кўрганлар “Ҳой афанди, инсофинг борми? Икки қоп туз, яна ўзинг ҳам миниб олибсан! Раҳминг келсин”, деса, “Ҳа тўғри айтасиз биродар деб эшакдан сакраб тушиб, эшакдан қопларни елкасига ортиб, қайта эшакка миниб кетибди.
— Дўстим, менга 50 минг берсанг... Эрталабдан бери туз тотганим йўқ.
— Умуман олганда мен ҳам очман...?
— Унда 100 минг бер, сени овқатланишга таклиф қиламан.
Бир куни такси ҳайдовчисини машинасига йиртиқ шим кийган қиз ўтириб:
— Чилонзоргача, - дебди.
Манзилга етиб келгач, ҳайдовчига қиз узатса,
Ҳайдовчи:
— Қизим, шу пулингга яна пул қўшгин-да, устингга бир кўйлак олиб кийгин, - деган экан.