Дода латифалар

Хотиним семизлигидан нолиб:
— Озишим учун нима қилай?
— Тонгда қироличалардек, пешинда маликалардек ва кечки вақт гадолардек овқатлан. Дедим.
Хотиним тонгда ҳудди қироличалардек уни емайман, буни емайман деб ҳеч нарса емайди.
Пешинда ҳудди маликалардек бу қандай экан, у қандай таъм экан деб бир-бир чимдийди.
Кечки овқат вақти ҳудди гадойларга ўхшаб кўзи нимани кўрса ейди.

— Оқ Lexus'лик шаҳзодани ҳалигача кутиб юрибсанми?
— Аввалам бор ўзи яхши одам бўлсин, Lexus'ининг ранги эса менга умуман қизиқ эмас.

Бир оқсоқол муллани ёнига келиб:
— Қори ака мен 1945 йили гуноҳ иш қилганман.
Мулла:
— Қани айтингчи!
Оқсоқол:
— Уруш пайтида бир америкаликни немислардан яшириб уйимда сақлаганман.
Мулла:
— Биродар бу гуноҳ эмас, аксинча яхшику, бировни жонини сақлаш
Оқсоқол:
— Тўғрику-я лекин ҳар куни 100$ олардимда.
Мулла:
— Ие, шунақа денг. Майли-майли барибир бегуноҳни жонини сақлагансиз.
Оқсоқол хурсанд, мулла билан хайрлашиб остонада тўхтаб муллага:
— Қори ака нима деб ўйлайсиз, уруш тугаганини унга айтсамикан ёки йўқми?

Бир одам бозордан жўжа хўроз олиб келибди. Уйида қари хўрози бор экан. 2 си ҳар куни уришаркан. Кунлардан бирида қари хўроз шундай дебди:
— Дарвозагача ким биринчи бориб келса, ўша бошлиқ бўлади.
Жўжа хўроз тез югуриб дарвозани олдига етган экан, хўжайин уни отиб ташлабди ва:
— Нуқул олиб келган хўрозларим кўчага югуради-я, - дермиш.

Корхона раҳбари минбарга чиқволиб:
— Олдин ҳам яхши яшардик, хозир ҳам яхши яшаябмиз бундан кейин ҳам яхши яшаймиз! - деса,
Котиба ўрнидан туриб:
— Бизчи? - дермиш.

Фил билан сичқон турмуш қуришибди, Тақдир тақазоси билан фил оламдан ўтибди, сичқонни қолган умри филни кўмиш билан ўтибди.

Вольво бир Джипни орқасидан келиб урибди. Джипдан 4та бақувват "шкаф" тушиб вольвони эгасига:
— Анчага тушдинг! Машинангни сотасан, квартирангни сотасан, пулини тўлайсан короче!!!
— Болалар, сизлар кимсизлар?
— Биз спортсменмиз....
Вольвони эгаси пистолетини чиқариб:
— Ундай бўлса: "на Старт, внимание, МАРШ!", - дебди.

Бир одам узоқ вақт комада ётиб, касалхонада ўзига келибди.
Хотини:
— Хайрият-эй, дадаси ўзизга келдизми, аҳволиз яхшими?
— Хотин мен неча кун ётдим?
— Уч кеча-ю, уч кундуз ётдиз.
— Шунча пайт олдимдан кетмай ёнимда ўтирдингми-а?
— Ҳа, дадаси бошқа қаерга ҳам бораман, сизи ёнизда ўтирмасам хотин бўлиб нима қилиб юрибман?!
— Ҳамма оғир дамларда ёнимда бўлдинг, эсингдами яхшигина ишимдан бўшатишганда ҳам менга далда бергандинг, мени душманларим калтаклаб кетганда ҳам ёнимда турдинг, бизнесим банкрот бўлганда ҳам ҳеч қаерга кетмадинг, соғлигим ёмонлашганда ҳам узоқлашмадинг, биласанми ҳозир мен нима ҳақида ўйлаябман?
— Нима ҳақида дадаси(мағрур юмшок овозда)?
— Сен ёнимда бўлсанг, менга фақат бахтсизлик келаябди.

Икки врач операция столидаги бемор олдида суҳбатлашишяпти:
— Даволаймизми ёки яшайверсинми!?!?!?!!!!!

Бир куни подшо Афандининг ўғлини ҳузурига чақирди. Боланинг қадди-қомати, қоши-кўзи худди отасиникига ўхшар эди. Унинг ақлини ҳам отасиникига ўхшаш-ўхшамаслигини синаш учун болага бир тилла берган эди, у пулни сира олмади.
— Нега тиллани олмайсан?
— Онамдан қўрқаман, у бегона одамдан пул олмагин деган.
— Яша,— хурсанд бўлди подшо,— мен онанг айтган бегона одам эмас, ҳукмдоринг бўламан, ола бер!
— Мен подшо эканлигингизни биламан, онам бунга барибир ишонмайдида.
— Нима учун?—ҳайрон бўлди подшо.
— Агар подшо пул берса, бир тилла эмас, купроқ берар эди, дейди-да.