Дода латифалар

Қари бувижон маҳаллада бироз айланиб, уйига қайтиб кириб ўғлига дермиш:
— Ҳозирги замон ёшлари жуда ажойиб-да! Кўчада 4 та ёш йигит битта сигаретни галма-галдан чекиб ўтиришибди. Лекин ҳечам хафа эмаслар. Тинмасдан кулишяпти-я, барака топгурлар.

"Google"дан излашга берилган ғалати сўровлар:
— Кўзи ғилай одамни қайси кўзига қараб гапириш керак?
— 1 апрел ҳазилларидан кейин асабни қандай тиклаш мумкин?
— Паспортдаги аватаркани (суратни) қандай алмаштириш мумкин?
— У менга ёзиши учун қандай статус қўйганим маъқул?
— Вампирни мен биринчи бўлиб тишлаб олсам нима бўлади?
— Мен йўғимда наушникларимни ким чигал қилиб қўяди?

Таксига ўтирган аёл ҳайдовчининг қоидабузарликлари, машинани қалтис ҳайдашини кўриб, танбеҳ берибди:
— Илтимос, эҳтиёткорроқ бўлиб ҳайдасангиз. Мени 4 та болам бор. Соғлиғим ўзимга керак!
Ҳайдовчи аёлга ўгирилиб қараб:
— 4 та болам бор деяпсиз-у, соғлиғингиз ва эҳтиёткорлик ҳақидаги чўпчакни қаердан олдингиз?!

— Официант, нега товуқ шўрвани ичида товуқни кўрмаяпман? Нима бало, қайнайвериб йўқ бўлиб кетдими?
— Нега йўқ бўлиб кетар экан!? Тез чайиниб, чиқиб кетди...

Бир куни тошбақани бошини ари чақиб олибди.
Ишиб кетган бошини косасига киргиза олмаган тошбақа ўзича “Бугун айвонда ётарканманда” деган экан.

Шаҳардан қишлоққа келин бўлиб тушган қизга қайнонаси:
— Молхонага кириб, сигирни соғиб чиқинг, - деса, келин товуқхонага кириб кетаётган эмиш. Қайнонаси:
— Қаёққа кетяпсиз? Сигирни соғинг десам, товуқхонага кириб кетяпсизми? – деса, келин:
— Вой ойижон, ҳайвонларга-ям алоҳида-алоҳида хона қилиб берганмисизлар? – дермиш.

Ҳайдовчи:
— Ҳой уста бола, бурама михларинг асфалтга тўкиляпти.
Бола:
— Мен ҳали уста эмасман, вулканизацияда шогирдман!

Эрталаб туриб мактабга кетмоқчи эдим, соатга қарасам мактаб тугаган экан.

Иккита ғийбатчи аёл кўчада гаплашиб туришибди:
— Ҳой ўргилай, анави Шоирахон бор-ку, нариги маҳалладаги... Кеча поликлиникага чиқсам, ўшани кўриб қолдим денг. Уялмай-нетмай, поликлиникани йўлагида писта чақиб турибди!
— Вой, қўриб кетсин!
— Уни писта чақишига қарайман деб, қўлимдаги пивони тушуриб юбордим.

Тунда афандининг сигирини ўғирлаб кетишибди. Эрталаб одамлар афандига “Сигирни маҳкам боғлаш керак”, “Айб ўзингизда...”, “Деворларингиз ҳам паст!”, “Айб ўзизнгизда... Дарвозаниям яхши бекитиш керак...”, “Шунақаям ухлайдими одам деган!?” – деяверишибди. Шунда афанди уларга қараб:
— Ўғрига-ям озгина айбни қолдиринглар! - дермиш.