Дода латифалар

Бир куни подшо Афандидан сўраб қолди:
— Шу одамларга ҳайронман-да. Доим бир-бирлари билан жанжаллашганлари-жанжаллашган. Жанжал нимадан чиқаркин-а, Афандим?
— Одамлар бир-бирларига беҳосдан «аҳмоқ бўлма!» деб юборадилар. Жанжал шундан чиқади.
— Бўлмаган гап! Шу арзимаган гапдан ҳам жанжал чиқадими?!
— Чиқади.
— Чиқмайди!
— Аҳмоқ бўлманг! — деди Афанди жўрттага.
— Жаллод!— деб қичқирди подшо азбаройи жаҳли чиқиб кетганидан.
— Ана, айтмадимми, тақсир, битта «аҳмоқ бўлма»га жанжал тугул, ўлим чиқдику! Боринг бўлмаса, аҳмоқ бўла қолинг!

Икки балиқчи суҳбатлашмоқда. Бири мақтана бошлабди:
— Биласанми ошна, бир куни мен шунақанги балиқ тутдимки, ўлчашга тарозининг шкаласи етмади.
Шунда иккинчиси:
— Барибир менинг тутганимдан кичик экан. Мен тутган балиқнинг суратининг ўзи нақ икки кило чиққанди...

Биласизми нима сабабдан эркаклар аёллар учун тик туриб қадаҳ кўтаришади?
Аёллар уларнинг қулоғига "бугунга етар" дея вишилламаслиги учун!

Машойихларнинг гапи бор: Равон йўл, албатта бирон бир бойнинг уйига олиб боради.

Алло, милиция, мен йўлда қўйни босиб юбордим.
— Йўл чеккасига суриб қўйиб, кетишни давом этаверинг.
— Хоп, а велосипедини нима қилай?

Кичкинагина болакай йўлда кетаётиб ўзича қўшиқ айтаяпти:
— Оҳ, энди сени ўзганинг лаблари эркалайди!
Бир йигит уни эшитиб деди:
— Нима севган қизинг ташлаб кетдими?
— Йўқ... Чупа-чупсимни йўқотиб қўйдим...

Футболчилар майдонга мамлакатни шон-шарафини ҳимоялаймиз дея баланд парвоз гап билан чиқишди, аслида эса оддийгина футбол ўйнасалар етарди.

Эр хотинига мақтанди:
— Қара, қанчалик кўп балиқ овладим!
— Бошимни қотирманг! Қўшнимиз уйга келишдан аввал балиқ сотадиган дўконга кирганингизни кўрибди…
— Нимасини айтасан… Балиқ кўплигидан ярмини дўконга топширишимга тўғри келди…

Никоҳ - шундай воқеаки, ундан сўнг эркак гул сотиб олишни тўхтатиб, озиқ-овқат сотиб олишни бошлайди.

Чол денгиздан тилла балиқ ту­тиб олди. Тилла балиқ тилга кир­ди:
— Кампиринг ҳалиям борми?
— Ҳа.
— Ундай бўлса мени еб қўявер.