Дода латифалар

Ўқувчи:
— Устоз, аҳмоқ одам қанақа бўлади?
Ўқитувчи:
— Аҳмоқ одамнинг гапирган гапини ҳеч ким тушунмайди. Тушундинг-а?
Ўқувчи:
— Йўқ...

Эълон: Муҳтарам ва мунис аёллар! Агар сиз ўз қоматингидан қониқиш ҳосил қилмасангиз зудлик билан бизнинг ҳузуримизга келинг! Бизни ҳар қандай қомат қониқтиради!

Куёв келинни никоҳ уйидан қўлида кўтариб чиқяпти.
— Жоним, энди биз эр ва хотинмиз тўғрими?
Куёв:
— Ҳа
Келин:
— Келинг, унда бошизга чиқиб олақолай?

Интернет провайдер сайтига савол билан мурожат қилишяпти:
Ёшим 20 да. Чексиз интернет чўнтакбоп нархга пайдо бўлиши эҳтимоллиги қанча?

Афанди кечаси уйқуси келмай, кўчага чиқиб айланиб юрган эди, иттифоқо бир ўғрига дуч келиб қолди.
— Кимсан?! Бемаҳалда нима қилиб юрибсан? - дўқ урди ўғри.
— Шу шаҳарнинг ўғрилариданман,— деди Афанди ҳам бўш келмай. Ўзинг кимсан?!
— Мен ҳам бошқа бир шаҳардан келган зўр ўғриман. Учрашганимиз яхши бўлди, иккаламиз баҳамжиҳат иш қиламиз. Мен янги келганман, ҳали бу шаҳарнинг пасти баландини яхши билмайман. Қани айтингчи ишни қаердан бошласак бўлади?
— Шаҳар қозисининг бир оқ ҳанги эшаги бор. Аввал шуни ўғирласак, кейин бозорга бориб, иккита қоп билан озроқ арқон ўғриласак, иннайкейин шишафурушнинг дўконидан шиша ўғирлаб икки қопга лиқ тўлғизсакда, бизнинг ҳовлига обориб кўмиб қўйсак ёмон бўлмас эди. Шунда анчагача жонимиз тинчирди-да! Қалай, бу маслаҳатим сизга ёқадими?.
— Ўғри жавоб бергунча бўлмай, миршаблар келиб қолишди. Ўғри шилт уриб қочиб кетди, Афанди қўлга тушиб қолди. Унинг дод-фарёдига қулоқ солмай, олиб бориб зиндонга ташладилар...
Эрталаб уни сўроққа олиб чиқишди.
— Хўш Афандим,— деди ҳоким,— сизни туппа-тузук одам деб юрсак, ўғри боши экансиз-ку! Нима қилиб ўғри билан тун қоронғисида гаплашиб турувдингиз?
— Энди маслаҳатлашаётувдик-да. То бир қарорга келгунча бўлмай, миршабларингиз ушлаб олишди.
— Нима маслаҳат қилаётувдингизлар?
— Аввал қозининг оқ эшагини ўғирлаб, ундан кейин бозордан қоп билан арқон олиб, иннайкейин шишафурушнинг дўконини урмоқчи эдик.
Ҳоким ҳузур қилиб кулди:
— Ахир ўйланг, Афандим! Бунга сиз овора, биз овора, эшак овора. Шу ҳам ўғрилик бўлдими? Ҳа, эшак ўғриликка арзийди...
— Қулоқ солинг, тақсир. Эшакни вақтинча омонат ўғирлаб, шишани етказиб олгач, яна қозининг эшигидан секин киргизиб юбормоқчи эдик-да.
— Ие, ўғриликнинг омонати ҳам бўладими?
— Иш битгунча-да, тақсир. Нима қиламиз, жонли нарсани асраб, бошимизга даҳмаза орттириб. Ем-хашак учун тағин бировни қон қақшатиш яхшими?!
Ҳоким яна кулиб юборди:
— Шишанинг юзтасини бир тангага ҳам олмайди-ку! Шуям ўғрилик бўлдими?!
— Хўп, бўлмаса сизнингча нима қилишимиз керак эди?
— Киройи ўғрилик қилганга яраша подшонинг ғазнасини урсанг экан.
— Мана шуни сизга ўхшаган тажрибали одам ётиғи билан тушунтириб берса, дуруст бўларкан-да. Эҳ, аттанг! Ҳа майли, энди бундан кейин сиз бош қўшсангиз, биз бажонидил хизматингизга тайёрмиз.

Афандининг ёшликдан бирга ўсган дўсти бор эди. Йиллар ўтиб шу дўсти катта мансабга кўтарилди. Афанди уни амалдорлик лавозими билан табриклаш учун маҳкамага кириб борди. Дўсти Афанди билан кўришиш ўрнига:
— Сен кимсан, нима иш билан келдинг!— деб дўқ урди.
— Мени танимайсанми, ёшликда ёнғоқ ўйнаб ўсган дўстинг бўламан. Сени кўр бўлиб қолибди деб эшитиб, кўнгил сўрагани келдим,— деди Афанди.

Афанди кўчада келаётиб, бир сабзиполизга кўзи тушди. Елкасидаги қопни олиб полизга кирди-да, ярим қоп турп, ярим қоп сабзини олиб, энди кўтараман деб турган-да, эгаси келиб ушлади. Афанди ялинди-ёлворди. Ниҳоят полиз эгаси кавланган сабзилар билан Афандининг орқасига уриш шарти билан уни маҳаллага судраб шарманда қилмайдиган бўлди.
Афанди маъюслик билан туриб берди, полиз эгаси сабзи билан ура бошлади. Афандининг усти юпқа ва сабзи катта бўлганидан, ҳар сабзи текканда ирғиб тушиб, «охири бахайр бўлсин» деб қўяр эди.
Полиз эгаси таажжубланиб сўради:
— Бу нима деганингиз?
— Э биродар, — деди Афанди,— қопдагининг ҳаммаси сабзи бўлганда майли эди-я, ҳали қоп остидаги турпларга навбат келганда, ўпкамни тушириб қўярмикансиз?

Машина бозорида биттаси машина сотаяпти.
Ҳаридор:
— Ока қанча бўляпти машина?
Сотувчи:
— 12 та лимон.
Ҳаридор:
— Бўлдими ока, гапизга жавоб берасизми?
Сотувчи:
— Жавоб бераман.
Ҳаридор бориб машинани устига сеткада турган 2кг лимондан 12тасини санаб тахлаб қўйиб:
— Мана ока 12та лимон. Энди машина маники, — дебди.
— Гап йўқ, ман эркакман, гапимда тураман, мана калит.
— Э, гап йўқ ока битта чойхона мандан.
— Гапингда турасанми?
— Э, ока уялтирвос ман битта гапираман.
— Бўлди сан тайёргарлигини кўравер. Ман чойхонани қаерга қуришингни айтаман

Чувалчанг онасидан сўрабди:
— Ойи, адам қанилар?
Онаси жавоб берибди:
— Отанг маҳалладаги эркаклар билан балиқ овига кетди.

Бешинчи қаватда яшайдиган зиқна одам ўғлига туфли олиб бериб дебди:
— Зинадан чиқишда битта зина ташлаб чиққин, шунда туфлигинг орадаги зинага тегмай ишқаланиш камроқ бўлиб узоқроқ чидайди.
Ўғли ҳоп бўлади деб, чиқиб кетиб бир оздан кейин шими йиртиқ кириб келибди, буни кўриб зиқнани жони чиққудай бўлиб:
— Шиминг нима бўлиб йиртилди?
— Туфлим янаям кўпроққа чидасин деб зинадан икки зина ташлаб чиқувдим, - дермиш