Дода латифалар

— Биласанми дўстим, кеча мен сени хотинингни тушимда кўрибман.
— Хўш, у сенга нима деб бақирди?
— Ҳеч нарса деб бақиргани йўқ...
— Унда адашибсан. У мени хотиним эмас!

Тасаввур қилинг! Агар дарахтлардан Wi-Fi тарқатилганида эди... Ҳамма дарахт экишни бошлаб юборарди. Шаҳримиз ям-яшил дарахтзорга айланиб, экологик муаммолардан ҳам халос бўлар эдик.
Афсуски, бу дарахт деганлари кислород тарқатишдан бошқасига ярамайди-да...!!!

Эр-хотин кечки пайт салқинда кўчада айланиб юришса, олдидан қўшниси чиқиб қолибди.
— Нега бир ўзингиз юрибсиз? Хўжайин қани? – сўрабди хотин қўшни аёлдан.
— Эрим тўрт оёқли дўсти билан бирга... – дебди аёл.
— Ҳа, ит билан айланиб юрибдими? – деса, қўшни:
— Йўқ, янги диван сотиб олган эдик, - дермиш.

Бир киши ишдан қайтаётса, уйини ёнида бир лўлини учратибди. Лўли ундан:
— Эски-туски нарсаларингиз бўлса оламиз, - дебди.
Ҳалиги киши:
— Йўқ! Эски нарсаларимиз йўқ! – деб уйига кириб кетса, бироздан кейин телефон жиринглабди.
— Алло, - деса, нотаниш овозда кимдир шундай дебди:
— Ҳовлингиз эски-туски нарсаларга тўла экан. Ўзингизни хабарингиз йўқми!? Йиғиштириб олиб кетдик.

Цех бошлиғи ишчиларидан сўрабди:
— Директор келмадими?
— Йўқ, - дебди ишчилар.
— Ҳа майли. Мен хонамда бироз ухлаб оламан.
Бироздан кейин яна чиқиб сўрабди:
— Директор келмадими?
— Йўқ, ҳали келгани йўқ! – деб жавоб берибди ишчилар.
Цех бошлиғи дебди:
— Ҳа яхши. Мен хонамга кириб ухлаб тураман. Хабар олиб туринглар...
Бироздан кейин директор келиб қолибди. Ҳамма ишчилар директорга қараб:
— Қаерларда юрибсиз?! Сизни деб 2 соатдан бери цех бошлиғимиз уйғона олмаяптилар, - дермиш.

Саратоннинг иссиқ кунларидан бирида акула роса чанқапти. Пляждаги барга кириб, муздек пиводан тўйиб ичибди. Кейин елкасига сочиғини ташлаб, чўмилгани денгизга ўзини отибди.

— Алло, эшитишимизча, сиз иш қидираётган экансиз...?!
— Ҳа! Сиз менга иш таклиф қилмоқчимисиз?
— Йўқ. Кредитга уй таклиф қилмоқчиман. Ишга жойлашиб олгач, шу рақамга қўнғироқ қилиб қўйсангиз...!

Қўшнимникига кирсам, хотини қўй гўштидан шўрва қилган экан. Мени кўриб энсаси қотди.
— Адаси келақолинг, овқат пишди, - деди-да, эрига бир косада шўрва, бир лаганда гўшт олиб келиб ёнига қўйди. Қорним оч, нима қилишни билмай, ичимда “Шошмай тур!” деб турсам, қўшним:
— Гўштдан олинг, - деб қолди. Лагандаги гўштга қўл узатиб бир бўлагини тишладим-у, “Вой-дод” деб ерга ағанадим.
Шу пайт қўшним мени кўриб қўрқиб кетди-да, хотинига:
— Сен жодугар мени заҳарламоқчи бўлдингми? – деб ўдағайлаб қувлаб кетди.
Секин ўрнимдан турдим-да, шўрва ва бир лаган гў штни паққос тушириб “Зиқна бўлиш шунақа бўлади!” деб уйимга жўнавардим.

Фейсбук - ақлга ўхшайди.
Ҳаммада бор. Лекин кимлардир ишлатяпти, кимлардир йўқ...!
Ёки Телеграммга ўхшайди. Баъзан ишламай қолади.

— Нега сизлар машқ қилмаяпсизлар?
Боксчиларимиз жавоб беришибди:
— Бизлар рингга чиқганда машқ қиламиз...