Дода латифалар

Афанди кечаси уйқудан уйғониб:
— Тур, хотин, менга битта қошиқ олиб бер, - деди
Хотини ҳайрон бўлиб сўради:
— Ярим кечада қошиқни нима қиласиз?
— Тушимда толқон кўрдим, қўлимда есам тўкилиб кетяпти. Қошиқда есам тўкилмасмикин деяпман-да.

Врачлар жиннихонага малибунинг расмини илиб қўйишибди, ҳамма жиннилар: у меники, йўқ меники деб талашаётганмиш, шунда бир жинни четда индамай ўтирганмиш. Врачлар:
— Сен нимага талашмаябсан, деса
— Калити менда, машина қаёққа борарди, дермиш.

Бармен олдида бўш стакан турган, ширакайф мижознинг олдига келиб:
— Стаканингиз бўшаб қолибди. Яна битта хоҳлайсизми?
— Иккита бўш стаканни нима қиламан?

Цирк директорининг телефони жиринглабди.
— Алло, сизларга гапирадиган от керакми?
Директор жаҳли чиқиб телефонни қўйибди. Телефон яна жринглармиш:
— Алло, сизларга гапирадиган от керакми?
Директор яна трубкани қўйиб қўйибди. Яна қўнғироқ:
— Менга қара ноинсоф! Менга туёқларим билан рақам териш осон деб ўйлаяпсанми?

— Дада-дада! Арчамиз ёниб кетяпти!
— Ёнмаяпти ўғлим, нур сочиб жилоланяпти.
— Ҳа-а... Дада-дада, пардаларимиз ҳам нур сочиб жилоланяпти!

Иккита ишёқмас, чойхонада овқатланиб бўлиб, ёнбошлаб суҳбат қурибди:
— Сан ким бўлгин келяпти?
— Манми, ман катта бой бўлсам-да, ҳар куни барра гўштдан тайёрланган таомлар есам...
— Санчи?
— Ман, илон бўлсам дейман...
— Ие, нимага энди илон?
— Ёти.и.и.б юради-да...

Бир куни Афандининг чопонини ўғри олиб қочди. Афанди ўғрининг орқасидан қувламай тўғри қабристонга борди-да, бир очиқ гўр устида ўтирди. Бу воқеадан хабардор бир одам Афандига:
— Чопонингизни олган ўғри ҳу, у ёққа қочди, сиз бу ерда нима қилиб ўтирибсиз?—деди.
— Қаёққа қочмасин, барибир ахир бир кун шу ерга келади,— деди Афанди.

Қассоб қоронғу кўчада ишдан қайтарди. Қаердандир безори пайдо бўлди-да, йўлини тўсди.
— Пул борми?
Қассоб секин сумкадан болта чиқариб сўради:
— Пулни нима қиласан?
Безори бош эгиб деди:
— Майдалатмоқчи эдим-да ака.

Эр хотинини поездга жойлаб кузатяпти. Хотин юраётган поезд ойнасидан ҳайрлашяпти.
Шунда эр:
— Хотин у ёқда ҳар кимгаям ишонаверма, ҳозир ёмон одамлар кўп.
— Нима? Эшитмаяпман гапингизни...
— Эҳтиёт бўл, ўзингга маҳкам бўл. Кечаси кўчага чиқмагин...
— Нима? Барибирам эшитмаяпман...
— Эээ...Билганингни қил..
— Ҳаа, ...тушундииимм...

Талаба имтиҳонда йиқитган домласини кўриб қолди:
— Ассалому алайкум, домла!
— Мен аҳмоқлар билан саломлашмайман.
— Мен эса саломлашаман.