Дода латифалар

Поезд. Купэда икки киши кетяпти. Биринчисини қулоғи кар, иккинчиси берилиб сақич чайнаяпти. Шунда биринчи иккинчи кишига қараб туриб
— Гапираятган гапларингизни фойдаси йўқ, мен карман — дермиш.

Икки қўшни аёл суҳбатлашяпти:
— Овқат қилиш учун эримни картошкага жўнатсам кўчада машина уриб кетибди.
— Вой, энди нима қиласиз?
— Энди тухум қовуриб қўя қоламан.

Бир йигит йўлда кетаётиб, бир кўзи кўр чолга туртилибди.
— Чол: Ҳей, қўнғироқчани чалиб юрсанг бўлмайдими?
— Йигит: Қанақа қўнғироқча?
— Чол: Билмайсанми кўр билан кўр тўқнашиб кетмаслиги учун қўнғироқча олиб юришади!
— Йигит: Эҳ, отахон кўрмаяпсизми мен кўр эмасман!

Бир кун самолётда ҳайвонлар учиб кетвотганакан. Шунда бир қарға стюардессани чақирадиган тугмачани босибди. Стюардесса келиб қарғага:
— Нима хизмат, - дебди.
Қарға:
— Хизмат йўқ, ҳазиллашдим, - дебди.
Стюардесса жаҳли чиқиб индамий қайтиб кетибди. Кейин қарға яна тугмачани босиб стюардесса чақирибди. Стюардесса келиб яна:
— Нима хизмат, - деб сўрабди.
Қарға яна:
— Хизмат йўқ ҳазиллашдим, дебди.
Стюардессани яна жаҳли чиқиб индамий кетибди. Нарироқда бўри кузатиб ўтирган экан. Бўриям тугмачини босибди. Стюардесса келиб:
— Сизга нима хизмат, дебди.
Бўриям:
— Хизмат йўқ, манам ҳазиллашдим, - дебди.
Шунда стюардессани баттар жаҳли чиқиб қарға билан бўрини самолётдан ташаб юборибди. Қарға бўрини олдига келиб:
— Эй, бўри учишни биласами, дебди
Бўри:
— Йўқ, - деса
Қарға:
— Унда нимага ҳазиллашасан, дебди.

Бир одамнинг уйи ёнаётган экан, пожарнийга телефон килиб:
— Тез етиб келинглар, - дебди.
Пожарниклар тезда келишибди. Ҳалиги одам:
— Тезда сув сепинглар уйим ёнаябди, - деса
Пожарник йигитлар ҳайрон бўлиб:
— Тез келинглар деганиз учун такси ушлаб келибмиз, - дермиш

Афанди бозор айланиб юриб, бир заргарлик дўкони ёнида тилла буюмларни томоша қилиб, узоқ туриб қолди.
— Ҳа, биродар, бунча тикилиб қолдингиз? — деб сўради заргар.
— Мана бу олтин буюмларга ҳавасим келиб қолди. Назаримда, бу заргарлик дўкони бўлса керак-а?
— Йўғ-э, кўзингиз ожизроқми ўзи? — деди заргар ўзича ҳазиллашган бўлиб, — бу ерда эшакнинг калласи сотилади-ку!
— Шунақами? Менимча, савдонгиз жуда ўнгидан келаётганга ўхшайди-я?
— Қаёқдан билдингиз?
— Шундай катта дўконда фақат биттагина эшакнинг калласидан бошқа нарса қолмабди-ку!— деди Афанди заргарнинг калласига ишора қилиб...

Бир куни маст эр уйга келиб эшикни тақиллатибди:
Эр:
— Мен гўзал аёлга гул олиб келдим!
Хотин эшикни очиб қараса гул йўқ:
— Қани гул??
— Қани гўзал аёл???

2та студент қиз суҳбатидан:
— Нодии, анави бола мени яна учрашувга таклиф қиляпти.
— Чиқавер!
— Шу, бола бироз ёқмаяпти-да
— Чиқавер, бола ёқмаса ёқмас. Зато қорнингни тўйғазиб келасан!

Афанди тўйга борган эди, ичкарига киришда кавушини қўлтиғига қистириб олди. Тўйбоши Афандини секин туртиб:
— Кавушингиз даҳлизда тура берар эди-ку, - деди.
— Йўқ, - деди Афанди, — кавушимнинг ёмон феъли бор: ким «юр» деса, ўрнига эски кавушни қўйиб кета беради.

Афанди Подшо билан овга чиқди. Подшо бир кийикни қувиб бориб отган эди, ўқи хато кетди. Ўзини жуда ҳам мерган деб, ҳар доим мақтаниб юрган Подшо Афандининг олдида хижолат бўлди-да, ўзини оқлай бошлади:
— Қара, Афанди, жуда муғомбир ов кўрган қув кийик экан, менинг ўқимга чап бериб кетди-я.
Афанди Подшога таскин бериб, айтди:
— Агар кийикнинг ўрнида юзта одам бўлса ҳам бехато урган бўлар эдингиз, кийик ҳам овми!