Дода латифалар

— Шикоятингизга тушундим, - деди психиатр беморга.
— Демак, алақ-чалақ тушлар кўрасиз. Сизни қандайдир ёвуз кучлар таъқиб қилади, тутиб олиб уради. Бу ҳам етмагандай бақираётганда уйғониб кетасиз-у бу даҳшатлардан қутуласиз, шундайми?
— Ҳамма гап шунда-да, дўхтир, - деди бемор йиғламсираб. Даҳшат тўхтамайди, давом этади. Уйғонишим билан “ялпайиб ётавермасдан турсангизчи, болани боғчага олиб боришингиз керак!” - деган чинқириқни эшитаман.

Ўқитувчи:
— Нега мен сени кичкина тентак деб атаяпман?
Ўқувчи:
— Чунки мен ҳали сизга ўхшаб катта эмасман-да!

— Сиз мани дилимда яшайсиз.
— Сиз мани қалбимда яшайсиз.
— Сиз мани юрагимда яшайсиз.
Ижара ҳақини қачон тўлайсиз?!

Талаба ресторанга кириб официантга:
— Битта булка нон ва бир стакан сув, - дебди.
Официант кулиб:
— Шунчалик пастга урасанми ўзингни. Ҳаётга бир марта келасан, мазза қилиб, тўйиб маишат қимайсанми, - деса
Талаба:
— Ҳа, тўғри айтасиз. Маишат бўлса маишатда. Унда манга учта булка нон ва бир челак сув олиб келинг, - дермиш

Афанди хотини билан урушиб қолибди. Эртаси куни хотини эшакни етаклаб кетаётганида, Афанди:
— Хой, бу молни қаёққа олиб кетяпсан дебди
Шунда хотини Афандига қараб:
— Кўрмаяпсизми бу мол эмас эшак-ку деса.
Афанди хотинига қараб:
— Cендан сўраганим йўқ эшакдан сўраяпман дермиш

Военкоматга қўнғироқ бўлаяпти.
— Алло, ассалому алайкум. Сизлар бир инсонни ўз хоҳишига кўра армияга олиб кетасизларми?
— Ҳа, албатта. Сиз ўзи кимсиз? Қаердан телефон қилаяпсиз?
— Мен 737-маҳбусман. Қамоқхонадан телефон қилаяпман.

Афанди тепакал эди, сочини олдириб бўлгач, сартарошнинг қўлига битта тешик танга бериб кетаётган эди, сартарош:
— Афанди, бу танга ўтмайди, бутунини беринг,— деди.
— Танганинг бутунини бошимнинг тепасига соч чиққанида оласиз,—- деди Афанди.

Афанди далада тушлик вақтида икки қўшниси билан овқат егани ўтирди. Битта тоғорачага гўжани қўйиб, Афанди шериги билан унга нон тўғрай бошлади, иккинчи шериги эса, тоғорачага тўғралган нонни индамасдан еяверди. Афанди қўлига мис чўмични олиб, унинг калласига урган эди, шериги юмалаб жон бера қолди.
Афанди бўлса нима қилишини билмай айтар эди:      
— Нон тўғра десанг, тўғрамайди, қошиқни қўлидан қўймайди, тоғорачадан кўзини узмайди, сал нарсага ўлиб ётиб олади, шу ҳам шерикми!

Интернет орқали ёзма суҳбат:
— Исминг нима?
— Туманой.
— Бошинг билан клавиатурага урилиб кетдингми, ёки ростдан ҳам шунақа исм борми?
— Бор, ишонмасанг ана ism.uz дан кўр.

Балиқ дарёга чўмилишга бориб, чўкиб ўлиб қолибди.