Дода латифалар

Ўғли отасидан сўрабди:
— Ада, менга беш минг беринг.
Адаси бўлса:
— Нима, тўрт минг? Уч мингни нима қиласан? Сенга икки минг ҳам етади! Мана минг сўм, - деб беш юз сўм берган экан!

Она:
— Болам, ҳовлидаги челакда сут бор эди. Шуни олиб киргин.
Бола:
— Ойижон, челакдаги сутга сичқон тушиб қолибди...
Она:
— Вой, кейин нима қилдинг?
Бола:
— Сичқонни тутиб олсин деб, сутни ичига мушугимизни ташладим.

Ҳаёли паришон одам қўлига кўзгу олдида, тикилиб туриб, шеригига деди:
— Қара, негадир манави башара таниш кўриняпти.
— Қани бер-чи!
Иккинчиси ҳам кўзгуга тикилиб турибди-да:
— Э аҳмоқ, ахир, бу менман-ку! – деган экан.

Бир куни бемор врач қабулига борибди. Бемор хонадан чиқиб кетаётса, врач “Сиздан 20 минг” дебди.
Бемор чўнтагидан телефонини чиқариб, камерасини ёқибди-да, — Нима дедингиз? – дебди.
Врач:
— 20 мингга дори-дармонлар оласиз дедим, - дермиш.

Икки абитуриент институтга ҳужжатларини топшириб бўлиб, уйга қайтишда кечки овқатга товуқ олиш учун дўконга кирибдилар. Қарашса, товуқ ва тухум сотаётган сотувчи рус аёл экан.
— Сен рус тилини биласанми? – сўрабди дўсти.
— Йўқ, - дебди шериги.
— Майли, ҳозир шошмай тур! – деб, сотувчини ёнига борибди-да, тухумни кўрсатиб “Мама где?” – дебди дўсти.

Бир куни ҳайвонларни армияга олиб кетаётишса, айиқни боргиси келмасдан қуёндан маслаҳат сўрабди.
Қуён:
— Мени иккита тишим борлигига армияга олишмади. Сениям фақат иккита тишингни қолдирсак, сениям олиб кетишмайди, - деб айиқни тишларини синдирибди.
Бир пайт айиқ кўрикдан жаҳл билан чиқиб келиб:
— Қуён қани?! Оёғим қийшиқ экан-у, у бўлса тишларимни синдириб ўтирибди, - дермиш.

География дарсида ўқитувчи Анвардан сўрабди:
— Тур Анвар! Ерни шакли қанақа?
Анвар:
— Учбурчак, устоз.
— Ўтир икки!!!
— Майли устоз, ер думалоқ! Ҳали кўрамиз...!

18 ёшли қизларга онаси йигитдан гап очса, қизлар: "Чиройлими?" деб сўрашади.
25 ёшга кирган қизларга гап очишса, "Яхши йигитми?" деган саволни беришади.
30 ёшга чиқганларида эса "Йигит" дейишса, "Қани? Қаерда?" дейишаркан.

Бир қиз шофёр йигитга турмушга чиқибди. Орадан вақт ўтиб, қиз уйига эридан нолиб қайтиб келибди. Ота-онаси "Нима гап?" деб сўраса, қиз жавоб берибди:
— Ҳар куни чарчаб келади-да, овқатини ейдию ухлаб қолади. Камига туни билан туш кўриб, гапириб чиқади. "Фарғона битта одам, Фарғона битта одам" деб чиқади, - дебди.
Онаси:
— Буни йўли осон, - дебди.
— Қанақа, - деб сўраса, онаси жавоб берибди:
— Бугун борасан, яна ухлаб қолиб шу гапларни гапирса, ёнига келасан-да, "тўлдик, ҳайданг дейсан".

Пуллар - бевафо бўлишади. Кўчага айланишга сен билан бирга чиқишади-ю, уйга бир ўзинг қайтасан!