Doda latifalar

Ona besh yoshli o‘g‘liga tanbeh beribdi:
— Hadeb qo‘shnimizni uyiga chiqaverma! O‘zini bolalari ko‘p, yoqmaysan!
O‘g‘li:
— Nega endi? Har chiqqanimda, onasi:
— Kelaqol. Sen yetmay turganding o‘zi!, - deydi-ku...

— Allo, bu Bobur-akani nomerimi???
— Yo‘q, men Shaxnozaman!!
— Aldamang, Bobur-akani nomeriku bu to‘g‘rimi??
— E, qanaqa Bobur? Men Shaxnozman!!!-
— Unda nimaga erimni telefonida Bobur deb yozilibsiz??!!

Bemorni shikoyatlarini eshitib o‘tirgan vrach hadeb "Yaxshi, yaxshi" deyaveribdi.
Bemor:
— Men dardimni aytsam, siz nimaga nuqul yaxshi deyaverasiz? - desa, vrach:
— Sizga o‘xshagan bemorlarni qabulimga kelib turgani yaxshi-da! - degan ekan.

Shogird ustozidan so‘radi:
— Qaysi oyda ayollar kamroq gapiradi?
Ustoz javob berdi:
— Fevral oyida. Chunki bu oy 28 kundan iborat.

Er-xotin ta’tilga otlanishibdi. Xotin:
— Bolalarni oyimnikiga, kuchugimizni qo‘shniga tashlab ketamiz.
Mushukni dugonamnikiga olib borib qo‘yaman, - debdi.
Eri o‘ylanib turib:
— Xotin, uyimiz shunaqa tinch bo‘lsa, qayerga ketamiz. Uyda dam olaqolaylik, - dermish.

Bir kishi o‘g‘li 18 yoshga kirguncha aliment to‘labdi.
O‘g‘li 18 ga to‘lgan kuni uni chaqirib:
— Borib onangga ayt! Endi aliment olib bo‘pti mendan. Shu gapni eshitganda onangni yuzini bir ko‘ray! - debdi.
Bola onasiga kelib gapni aytibdi. Onasi:
— Hozir borib adangga ayt. 18 yildan beri aniq o‘zini o‘g‘liga aliment to‘labdimikan? Shu gapni aytganingda adangni yuzini bir ko‘ray! - degan ekan.

Tan olishga majburman!
Xitoyda chiqqan narsa birinchi martta buncha ko‘pga chidadi.

Chekka bir qishloqdagi bolalar bog‘chasiga tekshiruvchilar kelibdi.
— Bolajonlar, sizlarga bog‘cha yoqadimi?
— Ha!
— Nimasi yoqadi?
— Bog‘chamizni hovlisida hovuz kavlab berishdi. Bosh bilan sho‘ng‘ishni mashq qilyapmiz. O‘rganib olsak, suv to‘ldirib berisharkan...

Boyliklari behisob, o‘ta badavlat qariya xizmatkoridan so‘rabdi:
— Ayt-chi, nega yosh va chiroyli qizlar menga turmushga chiqishga bunchalik shoshilmasa?!
Xizmatkori:
— Eh... Ular aslida tezroq beva qolishga shoshilishmoqda!