Дода латифалар

Эр-хотин айланиб юришса, ўғрилар чиқиб қолишибди.
— Энг қиммат нарсангни бер! – дебди дўқ уриб ўғрилардан бири.
— Дадаси, мени бериб юборақолинг... – дебди шошиб қолган хотини.
— Жиннимисан!? Энг қиммат нарсани деяпти, арзонини эмас! – дермиш эри.

Талабалар шеъри:
Орзиқиб кутаман ҳар куни сени,
Узоқдан кўрганда кўзларимда нам.
Ҳеч кимга бермайман ҳеч кимга сени,
Мени қадрдоним - стипендиям!!!

Ҳурматли ҳайдовчилар!
Агар сизни ГАИ тўхтатиб, "Охирги 24 соат ичида спиртли ичимлик ичдингизми?" деб сўраса, асло соатга қарай кўрманг!

Пляжда ўтирган амакини ёнига жаҳл билан келган киши ундан сўради:
— Анави менинг туфлигимга сув тўлдираётган ўғлингизми?
Амаки жавоб берибди:
— Йўқ. У жияним. Ана ўғлим, иккинчиси пойига қум тўлдиряпти.

Такси жуда секин юриб бораяпти. Йўловчи тоқатсизланиб, ҳайдовчидан сўради:
— Наҳотки тезроқ юришнинг иложи бўлмаса?
— Менми? Юра оламан. Лекин машинадан тушгим келмяпти-да!

Бир боланинг отаси уйни деворларини бўяётган экан. Онаси болага:
— Ўғлим кўриб, ўрган! Катта бўлганингда шу ишларни сен қиласан, - дебди.
Бола жавоб қайтарибди:
— Катта бўлгунимча дадам деворни бўяб бўлмайдиларми? - дермиш.

Бир куни одам тана аъзолари пенсияга чиқишни бошлабди. Кўз ўрнидан туриб айтибди:
— Менга пенсия беринглар. Кўрмай қолдим...
Қулоқ ҳам қўлини кўтариб дебди:
— Менга ҳам нафақа керак. Эшитмай қолганимга анча бўлди...
Узоқдан кимнидир овози келибди:
— Менга ҳам, менга ҳам пенсия керак!
Тана аъзолари дейишибди:
— Қўл кўтариб гапир! Кимсан ўзи?! Сени кўрмаяпмиз!
— Кўтарила олганимда пенсияга чиқмасдим, - дебди минғирлаб.
Кейин қарашса, у тана аъзолари - қўллар экан.

Кўчада ота-онаси билан кетаётган болакай ҳадеб йиғлаб, инжиқлик қилаверибди. Шунда онаси боласига қараб:
— Ҳадеб йиғлайверма! Бўлмаса анави аёлга бервораман, - деса, шу пайт болани адаси йиғлашни бошлаб юборибди...

Хотин эридан сўрабди:
— Адаси, мен сизга қайси чиройли, ёқимтой жониворни эслатаман? - дебди нозланиб.
Эри хотинига тикилиб туриб:
— Яхши эслатдинг! Бир пиёла сут олиб келгин... – деган экан.

Бир йигит Гули исмли қизга уйланибди. Янги куёв болани ёнига дўстлари келиб:
— Қалесан ўртоқ? Кимга уйландинг? - деб сўрашибди.
Куёв бола:
— Гулига - деса, дўстлари:
— Вой,ўша енгилтак Гулига-я? У яхши қиз эмас, жуда ҳулқи бузуқ қиз-ку! - дейишибди.
Куёв индамай кетибди. Бир пайт дўконга кирибди. Сотувчи:
— Ие, куёв бола келсинлар... Нима хизмат? Ҳа айтганча, кимга уйландингиз?
— Нариги маҳалладаги Гулига...
— Вой, чатоқ иш бўлибди-ку... У қиз яхши қиз эмас, енгилтак-ку?!
Куёв бола жуда хафа бўлиб ўтирса, бошқа шаҳарда яшовчи таниши келиб қолибди. У ҳам кимга уйланганини сўрабди. Куёв ҳар доимгидек, ёмон гап-сўзларни эшитибди.
Боши оғриб кетган йигит дорихонага кирибди. Дорихонадагилар ҳам:
— Куёв бола, муборак бўлсан! Ким экан у қиз? - деб сўрашса, куёвни жаҳли чиқиб кетиб:
— Бир кўчада қолган, расво, енгилтак, фоҳишага уйландим!!! - деб дод сола бошлабди. Шунда дорихонадагилар бир-бирига қараб:
— Оббо, қўшни маҳалладаги Гулига уйланган шекилли? - дермиш.