Бир аёл эрига дебди:
— Шу сигаретни қачон ташлайсиз?! Бир ҳафта ўзингизни мажбурлаб чекмасангиз, сабр қилсангиз ташлайсиз-ку!
Эри:
— Майли хотин. Сен ҳам бир ҳафта телеграмга кирмасанг, чекишни ташлайман, - деса, хотини:
— Менга нима? Чекавермайсизми!? Ўзингизга зарар қиляпсиз, - деб ўгирилиб кетибди.
Қиммат машинада кетаётган келишган аёлни Гаи тўхтатиб сўрабди:
— Нега машинангиз олдида бошқа рақам, орқасида бошқа?
— Олдидаги биринчи телефоним рақами, орқадагиси иккинчи телефон рақамим, - дебди аёл.
Ҳарбий хизмат ўташ учун чақирувга келган йигитлар тиббий кўрикдан ўтмоқда.
Врач:
— Кимни навбати, киринг! Стулга ўтиринг! Бўлди! Хизматга яроқли!
Стулдан турган йигит ҳайрон бўлиб:
— Қанақасига? Соғлигимни текшириб ҳам кўрмадингиз-ку?! – дебди.
Врач:
— Гапимни эшитдинг – қулоқларинг соғлом. Стулни кўрдинг – кўзларинг ҳам соғлом. Тескари ўгириб қўйган стулимни ўнгини қилиб ўтиришга ақлинг ҳам етди. Демак, соппа-соғсан! – дермиш.
Бир йигит машина ҳайдаб кетаётса, ЙПҲ ходими тўхтатиб дебди:
— Ҳурматли ҳайдовчи, ҳужжатларингизни тақдим этсангиз.
Ҳайдовчи йигит:
— Мени кимлигимни биласизми? – дебди машинада ўтирган ҳолда керилиб.
ЙПҲ ходими:
— Йўқ, билмайман. Ҳужжатларингизни тақдим этсангиз... – дебди яна.
— Қўчқоров деган одамни танийсизми?! – дебди ҳайдовчи.
— Ҳа, танийман, - дебди ЙПҲ ходими.
Ҳайдовчи:
— Мен ўшани ўғли бўламан, - деса, ЙПҲ ходими:
— Ие, Қўчқоров менман-ку! Бу ёққа тушчи ўғлим. Нега сени аввал ҳеч кўрмаганман?! – дермиш.
Суд залида шовқин ва тартибсизлик бошланиб кетибди. Иштирокчиларнинг баланд овозда гапириши, норози оҳанглар судьяни жаҳлини чиқариб юборибди. Судья столдаги болғачасини уриб:
— Тинчлик сақлансин! Ким шовқин солса, ёки бақирса залдан чиқариб юбораман! – деса, суд айбланувчи ўрнидан туриб бақира бошлабди.
— Эшикни очинг, МИБдан келгандик.
— Очмайман! Сизлардан жуда ҳафаман!
Алишер исмли бир одам гапирадиган тўтиқуш сотиб олибди.
Уйга олиб келса ҳеч гапирмасмуш.
— Алишер доно дегин, - деб тўтиқушга бир ҳафта ўргатибди. Барибир гапирмасмуш.
Охири чарчаган тўтиқўш тилга кириб:
— 8х6 нечи бўлади Алишер? – дебди.
— Ҳайрият-ей! Гапирдинг. Билмадим нечи эканини, - дебди ҳалиги одам.
Шунда тўтиқуш:
— Шуни-ям билмасанг, нимангга Алишер доно дейишим керак?! – дермиш.
Ўқитувчи болаларни ҳайвонот боғига олиб борибди.
Болалар:
— Бу маймунми?
Ўқитувчи:
— Йўқ, бу кассир!
Божалар суҳбати:
— Божа, сизга битта яхши, битта ёмон хабарим бор. Қайси биридан бошлай?
— Яхшисидан.
— Мени табрикланг! Қайнонамиз ўн кун бизникида туриб, ваниҳоят бугун кетяпти...
— Зўр-ку! Ёмони-чи?
— Энди ўн кун сизларникида туриб, кейин уйига қайтмоқчи.
Ходим раҳбарнинг хонасидан чиқиб келаётса, ҳамкасби ёнига келиб сўрабди:
— Хўш, тинчликми? Бошлиқ нима деди?
— Иккита янгилигим бор. Битттаси яхши, иккинчиси ёмон...
— Ёмонидан бошлайқол!
— Мени ишдан бўшатишди.
— Яхшиси-чи?
— Сен ҳам бўшатилдинг!