Дода латифалар

— Улар анчадан буён биргами?
— Кимларни айтяпсан?
— Қошларингни!

Бемор ва врач:
— Кунига уч маҳал ичсангиз тузалиб кетасиз. Тушунарлими?
— Дорини номини айтмадингизку доктор!?
— Дорини нима алоқаси бор?

Сен ўзингни улғайганингни билишинг қийин эмас! Ҳамма нарсани гўшт нархи билан ўлчай бошладингми, тамом!
— Юр, кинога борамиз!
— Қўйсанг-чи! Икки килограм гўштни пулини йўқ қилиб келамиз...
— Шашликка борайлик...!

Шаҳар транспортидаги бефаросатлар хит паради:
1. Умуман ювинмайдиганлар.
2. Тутқичдан ушлаб туриш ўрнига устингга йиқиладиганлар.
3. Телефонда овози борича бақириб гаплашадиганлар.
4. Қария ёки ёш болали йўловчини кўриши билан ухлаб қоладиганлар.
5. Ўзини бекатига етиб келмаган бўлса ҳам эшик олдидан кетмайдиганлар.
6. Юзингга қараб йўталадиганлар.
7. Сочини у ёқдан бу ёққа силкитиб юзингга теккизишни ёқтирадиганлар.

Сартарошхонада:
— Ҳали ўқувчи экансиз. Қандай қилиб сочимни оласиз? Бирор жойимни жароҳатлаб олманг тағин...!
— Қўрқманг! Қайчим кесмайди, умуман ўткир эмас.

Бир йигит Россияда яшашни бошлабди. У рус тилини яхши биларкану, бироқ “икки” яъни “два” сўзини билмас экан. Бир куни нон олиш учун магазинга кирибди. У иккита нон олиши керак, лекин “икки” сўзини билмайди. Учта ола қолай деса, бисотида иккита нонга етадиган пули бор холос. Бир дона олса, камлик қилади. Нима қилишини билмасдан у ёққа, бу ёққа юрармиш. Буни кўрган сотувчи ҳайрон бўлиб:
— Чего вам надо? – деса, йигит ўйланиб:
— Три хлеба, один ненадо! – деган экан.

Йигит:
— Менга турмушга чиқасизми?
Қиз:
— Мен турмушга чиқадиган йигит кучли ва ишбилармон ҳам бўлиши керак.
Йигит:
— Ахир мен сени безорилардан қутқардим-ку!
Қиз:
— Албатта! Лекин ишбилармон эмассиз-ку?!
Йигит:
— Агар билсанг, ўша безориларни юборган ҳам мен бўламан.

Ички ишлар бўлимига келган эркак милиция ходимига мурожат қилди:
— Тунда бизнинг уйга ўғриликка кирган жиноятчи билан гаплашсам бўладими?
— Нимани гаплашасиз?
— Хотинимга билдирмай тунда қандай қилиб уйимизга кирганини сўраб олмоқчиман.

Қуён ўрмондан кетаётса, йўлда арслон ётганмиш.
— Нима қилиб ётибсиз бу ерда? – сўрабди қуён.
— Дам олиб ётибман, - дебди арслон.
Қуён ортига қайтиб келаётса, арслон ҳалиям ўша ерда ётибди...
Ҳайрон бўлиб ундан яна сўрабди:
— Ҳалиям ётибсизми? Нима қиляпсиз ўзи бу ерда?
Арслон чидай олмай йиғлаб дебди:
— Қопқонга тушиб қолганман. Ёрдам бер!
Қуён:
— Нарироқ ётсанг бўлмайдими!? – деб арслонни бир тепиб ўтиб кетган экан.

Бир куни тепакал одам сартарошхонага кирибди. Сартарош сочни калталатиб бўлгач, иш ҳаққини 2 баравар қиммат айтибди.
Жаҳли чиққан мижоз:
— Нега бунча қиммат? Ахир бошимда сочим жуда ҳам кам-ку!? – деса, сартарош:
— Ҳамма гап шунда-да! Бу кал бошингиздан сочни қидириб топиш осон бўлди дейсизми менга!?