Дода латифалар

Адаси ўғлига дебди:
— Бўш вақтингни доим компьютер олдида ўтказасан. Сени ёшингда мен ҳовлида футбол ўйнар эдим.
— Дада, сизни ҳовлингиз машиналар билан банд бўлмаган-да!

Ҳайдовчи автомобилда кетаётиб, хавфли бурилишга яқинлашиб қолибди.
— Қарачи, ён томонда машина йўқми, - дебди ёнидаги шеригига.
— Йўқ, ҳайдайверинг, - дебди.
Бир пайт автомобилга "қарс" этиб мотоцикл урилибди.
Ҳайдовчи:
— Ахир сенга қара дегандимку!
— Сиз машина йўқми дегандингиз...

— Врач қабулига ёзилсам бўладими?
— Ҳа албатта. 20000 тўлашингиз керак.
— Бепул врачга кирмоқчиман!
— Марҳамат, икки ой навбатингизни кутасиз.
— Икки ой кутолмайман. Келишайлик...
— Майли келишамиз, 20000 бўлади.

Ота ўғлига танбеҳ беряпти:
— Вой-бўй, қундалигингни «икки»лар босиб кетибди-ку!
— Да-да!
— Гапирма! Сендай пайтимда «уч» олсам ҳам уялардим. Сен бўлсанг...
— Да-да, дада деяпман!
— Хўш, нима демоқчисан ўзи?
— Ахир бу сизнинг ўқувчилик пайтингиздаги кундалигингиз-ку. Кеча эски китобларингиз орасидан топиб олувдим.

Мен сени жуда севардим. Сенсиз ҳаётимни тасаввур ҳам қилолмасдим, афсус онам сени ёктирмайди. Сен билан бирга қолишим онамга умуман ёқмайди. Сени лабингдан илк бор бўса олган кунимдан буён, сени севаман, аммо онам бизни айирмоқчи мен ҳам онамнинг сўзларига киришга мажбурман, - дебди 3 ёшлик бола сўргичга қара-а-аб

Эркак қўшни аёлдан сўради:
— Эрингиз уйдами?
— Ҳа, уйда. Нима эди?
— Ундан ўн минг сўм қарз сўрамоқчийдим.
— Қизиқсиз-а! Эримнинг ўн минг сўми бўлса, ҳаётда уйда ўтирмасди.

Автобусга маст одам чиқди. Кондуктор йўлкирани сўради.
— Пулим йўқ.
— Ароққа топилибди-ку!
— Дўстим қуйиб берди.
— Йўлга бермадими?
— Берди, мана! - маст шундай деб қўйнидан битта ароқ чиқариб кўрсатди.

Ярим кеча. Собиржон аёлига:
— Хотин, уйғон сенда гапим бор.
Хотин:
— Эээй ухласангизчи...
Эр:
— Турсангчи!
Хотин:
— Йўқ, мени уйқум келяпти.
Собиржон ҳафа, ошхонага ўтиб, музлатгичдан винони олиб очаётганди, пробка отилиб чиқиб Собиржоннинг пешонасига тегди ва ҳушидан кетди.
Шунда 5 ёшли ўғилчаси онасини олдига келиб деди: 
— Ойи, бекорга ламатса қилдиз-де, дадам ўзини отиб қўйди дермиш.

Немис, яҳудий ва рус аёллари бола туғибди.
Туғуруқхонада чақалоқлар алмашиб қолибди. Оталар бунинг чорасини кўра бошлашибди.
Немис:
— Ҳай Гитлер! - деса, бир чақалоқ қаддини ростлабди.
Шунда немис:
— Бу меники, - деб чиқиб кетибди.
Рус ота, бир болани қўлига олибди.
Шунда яҳудий:
— Нимага энди бу гўдак сеники бўлсин?
— Немис: "Ҳай Гитлер" деганда, менинг болам муштларини тугди, сеники эса иштонига ўтириб қўйди.

Кунлардан бир кун машҳур италян қўшиқчиси Энрико Карузо ижодининг илк даврида кичик бир шаҳар саҳнасида концерт бераётганди. Шу пайт томошабинлардан бири унга қарата карам бошини отиб юборади. Қўшиқчи ўзини йўқотмай шундай жавоб қилади:
— Айрим томошабинлар менинг ижроимдан таъсирланиб калласини йўқотиб қўйишди.