Бир қизалок ойисига:
— Ойи, мен кеча телефон топиб олдим.
— Қани у?
— Ташлавордим.
— Нимага?
— Уни қеч қанақа кнопкалари йўқ, буни устига орқасида ярми тишланган олма расми ёпиштириб қўйилган экан.
Йигит тарихшунос, адабиётшунос экан. Уйлансам, тарихни биладиган, адабиётга қизиқадиган қизга уйланаман, - дебди.
Учрашувга чиққанида йигит қизга:
— Беруний ким? - дебди
Қиз индамабди.
— Фаробий ким?
Қиз яна жим.
— Қодирий ким?
Яна жим.
— Алишер Навои ким?
Қиз:
— Бўлди етар, ҳеч бирини танимайман. Анави Алишер, ўзича гап чиқарган, ҳеч ҳам у билан юрмаганман, - дермиш
Буви:
— Болажоним, йўталганингда, оғзингга қўлингни тутиб тур, ҳўпми?
Набира:
— Қўрқманг, бувижон, менинг тишларим сизникига ўхшаб чиқиб кетмайди.
Овга боpувдим. 15-16та ўқдан кейин, кулавеpиб ўpдак ўлиб қолди.
Тўйда ўтирган бир йигит гўзал бир қизни кўриб:
— Кечирасиз! Сизга кўзим тушдию қалбимда бир гап туғилди. Боядан бери сизга айтаман дейману юрагим орқага тортиб турибди.
Қиз:
— Беҳижолат этвуринг.
Бола:
— Ҳоов ўша олмани узатворинг.
— Нимага ҳар гал ичаётганингда кўзингни юмиб оляпсан?
— Мен хотинимга янги йилда умуман қадаҳга қарамайман деб ваъда берганман...
Афанди тегирмонда буғдой торттириш учун навбат кутиб турар эди, туриб-туриб зерикди. Бошқа қоплардан ўзининг қопига ҳовучлаб буғдой сола берди. Буни кўриб тегирмончи сўради:
— Нима қиляпсиз, Афанди?
— Мен тентакман!
— Тентак бўлсангиз, нега ўз қопингиздан олиб, бировларникига солмайсиз - деди тегирмончи.
— Унда ғирт жинни бўлар эдим,— деди Афанди.
Иккита қиз билан юраман, қайси бирини танлашни билмаяпман.
— Қалбинга қулоқ сол, қалбинг нима деяпти?
— Қалбим хотининг билса ўлдиради деяпти.
Икки бўлажак инженер суҳбатидан:
— Бармоқларингни уриб олмаслик учун болғани қандай ушлаш кераклигини биласанми?
— Хўш, хўш?
— Икки қўллаб.
Йигит:
— Асалим сани севаман, санчи?
Қиз ерга қараб:
— Ҳа, албатта жудаям.
Йигит:
— Вой мани иболи ширинтойим мандан уялганингдан севишингни ерга қараб айтдингми?
Қиз:
— Ахир ўзингиз айтгансизку "кўзимга қараб ёлғон гапирма", - деб.