Дода латифалар

Котиба бошлиғига деди:
— Хотинингиз телефонда илтимос қиляпти.
— Илтимос қиляпти? Унда бу менинг хотиним эмас!

— Шанба куни тўйга боришим керак. Лекин ҳечам боргим келмаяпти.
— Ундай бўлса борма.
— Бормасам бўлмайди-да, куёв ўзимман!

— Айбланувчи Қодиров! Сиз солиқларни тўлашдан айнан прокурор гапириб берган усуллар билан қочганмисиз?
— Йўқ. Лекин прокурор айтиб берган усулларни ҳам кўриб чиқиш керак, албатта.

Афанди янги уй қурдириш ниятида чиройли, баланд уйларга қараб юрган экан. Бир куни олдидан жудаям ҳашаматли уй чикибди. Бу уй афандига ёқиб, уйни қурган устани топмоқчи бўлиб турса, битта рус йигит ўтиб қолибди.
— Бу уйни ким қурганини билмайсанми?, - деса,
— Я незнаю, - дебди йигит.
Афанди эса бу "Я незнаю" деганлари устани исми деб ўйлабди. Уни қидириб кетаётса, олдидан яна битта чиройли уй чиқибди. Бу уй олдингисидан ҳам чиройли экан. Бу уйни қурган устага уйимни қурдираман, деган ҳаёлда турса, олдидан рус аёл чиқибди.
— Бу уйни ким қурганини билмайсизми?, - дебди афанди.
Аёл эса:
— Я незнаю, - деб жавоб қайтарибди.
— "Я незнаю" дегани ўйлаганимданам зўр экан. Бу устанинг уйини албатта топаман, - деб кетаверибди.
Бир пайт олдидан қабр чиқибди. Қабрнинг ёнгинасидан ўтиб кетаётган рус чолдан:
— Бу кимнинг қабри?, - сўрабди афанди.
Чол эса:
— Я незнаю, - дебди.
Афанди чолнинг жавобини эшитиб:
— Кеч қолибман-да, - деган экан.

Бир куни афанди мардикор бозорига бориб қараса, одамлар фақат кучли, бақувват йигитларни ишга олаётган экан. Афанди нима қилишини билмай, ҳийла ишлатмоқчи бўлибди. Ҳамма мардикорларни йиғиб:
— Ҳаммангизни ҳозир ишга олиб кетишади, ҳов анави ерга бориб туринглар, машина келса кетасизлар, - деб алдабди.
Бир паста мардикор бозор бўшаб қолган экан, зум ўтмай афандини бир одам келиб ишлашга олиб кетган экан.

Қиз йигитига:
— Жоним нимага жимсиз? Бирор нарса гапириб беринг. Зерикиб кетдим.
Йигит:
— Нимани гапирай? Қулоғинг кар бўлса сени. Ҳеч нарсани эшитмасанг. Гапирганим билан нима фойда?, - деса,
Қиз:
— Вой, кейинчи? Кейин нима бўлди?, - дермиш.

Йўлда кетаётган қизнинг ёнидан ўтиб бораётган машина ойнасидан:
— Машинага ўтир, конфет бераман, - дебди бир киши.
— Ўтирмайман, - жавоб берибди қиз.
— Ўтирсанг иккита конфет бераман.
— Ўтирмайман, кетаверинг!
— Чиқақол энди машинага, сенга учта конфет бераман.
— Дада, бу Тикони ўзингиз сотиб олдингиз! Унда ўзингиз юраверинг!

Ўқитувчи дарсда:
— Ким фақатгина "4" ва "5" баҳоларга ўқиса жаннатга, кимда-ким "3" ва "2" баҳоларга ўқиса дўззага тушади, - дебди ўқувчиларига.
Шу пайт орқа қаторда ўтирган бир ўқувчи:
— Тирик қолишни эҳтимолиям борми?, - дебди ўрнидан туриб.

Бир деҳкон сабзи экиб, ҳосилини сотиб юраркан. Лекин ҳечам туғилиб ўсган қишлоғига бормасакан. Чунки унинг қишлоғида ҳамма бир-бирига лақаб қўяркан. Бир куни деҳқон ҳамқишлоқ танишини кўриб қолибди.
— Нега қишлоққа бормайсан?, - дебди таниши.
— Чунки менга ҳам лақаб қўйишади, - дебди деҳқон.
Шунда ҳамқишлоғи:
— Сени лақабинг аллақачон "қуён" бўпкетган, - дермиш.

Йигит билан қиз бир-бирларини қанчалик қаттиқ севишини исбот қилмоқчи бўлиб, кўп қаватли уйнинг томига чиқишибди:
—Учгача санаб биргаликда сакраймиз, - дебди йигит.
— Хўп, шундай қиламиз, - дебди қиз ҳам.
Йигит бир, икки, уч деган экан қиз пастга сакрабди, йигит эса сакрамасдан тепада қолибди. Йигит бир пайт қараб турса, пастга тушиб бораётган қизнинг катта парашюти очилган экан...