Дода латифалар

Бир куни афанди мардикор бозорига бориб қараса, одамлар фақат кучли, бақувват йигитларни ишга олаётган экан. Афанди нима қилишини билмай, ҳийла ишлатмоқчи бўлибди. Ҳамма мардикорларни йиғиб:
— Ҳаммангизни ҳозир ишга олиб кетишади, ҳов анави ерга бориб туринглар, машина келса кетасизлар, - деб алдабди.
Бир паста мардикор бозор бўшаб қолган экан, зум ўтмай афандини бир одам келиб ишлашга олиб кетган экан.

Қиз йигитига:
— Жоним нимага жимсиз? Бирор нарса гапириб беринг. Зерикиб кетдим.
Йигит:
— Нимани гапирай? Қулоғинг кар бўлса сени. Ҳеч нарсани эшитмасанг. Гапирганим билан нима фойда?, - деса,
Қиз:
— Вой, кейинчи? Кейин нима бўлди?, - дермиш.

Йўлда кетаётган қизнинг ёнидан ўтиб бораётган машина ойнасидан:
— Машинага ўтир, конфет бераман, - дебди бир киши.
— Ўтирмайман, - жавоб берибди қиз.
— Ўтирсанг иккита конфет бераман.
— Ўтирмайман, кетаверинг!
— Чиқақол энди машинага, сенга учта конфет бераман.
— Дада, бу Тикони ўзингиз сотиб олдингиз! Унда ўзингиз юраверинг!

Ўқитувчи дарсда:
— Ким фақатгина "4" ва "5" баҳоларга ўқиса жаннатга, кимда-ким "3" ва "2" баҳоларга ўқиса дўззага тушади, - дебди ўқувчиларига.
Шу пайт орқа қаторда ўтирган бир ўқувчи:
— Тирик қолишни эҳтимолиям борми?, - дебди ўрнидан туриб.

Бир деҳкон сабзи экиб, ҳосилини сотиб юраркан. Лекин ҳечам туғилиб ўсган қишлоғига бормасакан. Чунки унинг қишлоғида ҳамма бир-бирига лақаб қўяркан. Бир куни деҳқон ҳамқишлоқ танишини кўриб қолибди.
— Нега қишлоққа бормайсан?, - дебди таниши.
— Чунки менга ҳам лақаб қўйишади, - дебди деҳқон.
Шунда ҳамқишлоғи:
— Сени лақабинг аллақачон "қуён" бўпкетган, - дермиш.

Йигит билан қиз бир-бирларини қанчалик қаттиқ севишини исбот қилмоқчи бўлиб, кўп қаватли уйнинг томига чиқишибди:
—Учгача санаб биргаликда сакраймиз, - дебди йигит.
— Хўп, шундай қиламиз, - дебди қиз ҳам.
Йигит бир, икки, уч деган экан қиз пастга сакрабди, йигит эса сакрамасдан тепада қолибди. Йигит бир пайт қараб турса, пастга тушиб бораётган қизнинг катта парашюти очилган экан...

Адаси ўғлига дебди:
— Бўш вақтингни доим компьютер олдида ўтказасан. Сени ёшингда мен ҳовлида футбол ўйнар эдим.
— Дада, сизни ҳовлингиз машиналар билан банд бўлмаган-да!

Ҳайдовчи автомобилда кетаётиб, хавфли бурилишга яқинлашиб қолибди.
— Қарачи, ён томонда машина йўқми, - дебди ёнидаги шеригига.
— Йўқ, ҳайдайверинг, - дебди.
Бир пайт автомобилга "қарс" этиб мотоцикл урилибди.
Ҳайдовчи:
— Ахир сенга қара дегандимку!
— Сиз машина йўқми дегандингиз...

— Врач қабулига ёзилсам бўладими?
— Ҳа албатта. 20000 тўлашингиз керак.
— Бепул врачга кирмоқчиман!
— Марҳамат, икки ой навбатингизни кутасиз.
— Икки ой кутолмайман. Келишайлик...
— Майли келишамиз, 20000 бўлади.

Ота ўғлига танбеҳ беряпти:
— Вой-бўй, қундалигингни «икки»лар босиб кетибди-ку!
— Да-да!
— Гапирма! Сендай пайтимда «уч» олсам ҳам уялардим. Сен бўлсанг...
— Да-да, дада деяпман!
— Хўш, нима демоқчисан ўзи?
— Ахир бу сизнинг ўқувчилик пайтингиздаги кундалигингиз-ку. Кеча эски китобларингиз орасидан топиб олувдим.