Дода латифалар

Бир йигит офисда ишлаб ўтирса, ёнидаги ҳамкасби нуқул бошини столга қўйиб олиб ухлармиш. Соатга қараса, тушлик вақти бўлибди.
Ҳалиги йигит ҳамкасбини ёнига секин бориб, туртиб дебди:
— Тур энди, тушлик вақти бўлди. Юр, овқатланиб келамиз.
Ухлаб ётган ҳамкасби бошини ҳам кўтармай:
— Сен боравер... Мен бугун тушликсиз ишламоқчиман, - дермиш.

Интернет орқали пул топиш учун нима қилиш керак?
Биринчидан: Интернетни ўчириш керак.
Иккинчидан: Ишлаш учун кўчага чиқиш керак.

Автомактабда дарс кетмоқда. Мактаб ўқувчиларидан бири инструктордан сўрабди:
— Шу гап ростми, айрим аёллар машинани эркаклардан яхши бошқарар эмиш?
Инструктор:
— Йўқ, унақа эмас. Айрим эркаклар хотинлардан баттар бошқаради машинани.

“Борига барака” кўрсатувида чекка қишлоқдан келган бир йигит иштирок этяпти.
Даллол:
— Сизга битта компьютер, Артелдан баракали кир ювиш машинаси ва газ плитаси бераман. Ўйинни шу ерда тўхтатасизми? – дебди.
Йигит кўп ҳам ўйламасдан:
— Ака, компьютер билан кир ювиш машинаси керак эмас. Қишлоғимизда свет йўқ, газ плитаси ҳам керак эмас. Унга ёқадиган газимиз йўқ. Яхши, шу совғаларни ўрнига бир машина ўтин беринг. Оилам билан қишдан эсон-омон чиқиб олардим. Бир мошина ўтинга ўйинни тўхтатган бўлардим... – деган экан.

Болакайларнинг ҳеч қачон тугамайдиган саволларига ақлли оталар шундай жавоб беришади:
— Адажон, қачон пулингиз кўпаяди?
— Ўғлим, нега ойим қачон сиздан камроқ пул сўрайдиган бўладилар демайсан?!

Бир киши таниш врачдан сўраган экан:
— Нима учун беморларингдан нонуштага нима еганини сўрайсан?
Врач:
— Шунга қараб беморимнинг ҳамёни бақувватми-йўқми шуни билиб оламан-да!

Икки футбол муҳлисининг суҳбати:
— Биласанми, боксчиларимиз зўрда! Ҳеч ким уларни енга олмайди. Уларни футбол майдонига туширсакмикан?!
— Аҳмоқмисан? Улар футбол ўйнашни билмайдику!?
— Нима фарқи бор? Футболчиларимиз ҳам билмайди...

— Биласанми, акамга айтсам битта қўли билан афтингни бузиб қўяди!
— Нима, аканг спортчими?
— Йўқ, акам PhotoShop да ишлашни билади.

Мен жуда камтарин одамман!
Бир уюм ювилмаган идиш-товоқлар турганини кўраман-у, ичимда “Бу идишларни эгаси мен эмасман!” деб индамасдан уйга кириб кетавераман.

— Битта одам 109 йил умуман докторга бормабди.
— Ҳўш, кейин-чи?
— Ўша одам 110 га кириб ўлибди... Аҳмоқ, шунақа-ям қиладими!?