Дода латифалар

Бир аёл ҳамкасби бўлган эркакка ёқиш учун:
— Эгнимдаги кўйлак сизга ёқдими? - деб сўрайверибди, сўрайверибди...
Бешинчи маротаба сўрагач, ҳалиги эркак чиқдай олмай:
— Келинг, шу "масалани" ечиб қўя қолайлик! - деган экан.

Иккита божхоначи ҳамкасбини туғилган кунига нима совға олишни маслаҳатлашмоқда:
— Балки унга машина совға қилармиз?!
— Ўтган йили совға қилдик-ку...
— Балки яхта совға қилармиз?!
— Иккита яхтаси бор-ку, нима қилади учинчисини...!
— Балки бир кунга навбатчиликда бир ўзини қолдирармиз?
— Ҳа йўқ...! Бу жуда катта совға бўлади!!!

Бир куни ўрмонда шерни туғилган куни бўлибди. Шер:
— Ким ароққа бориб келади? - деса, ҳеч кимдан садо чиқмабди.
Шунда қирқ оёқ:
— Мен бориб келақолай, - деб чиқиб кетибди.
Бир соат ўтса ҳам, қирқ оёқдан дарак йўқ эмиш. Ҳайвонлар энди ғийбат қилиб туришса, эшикни қирқ оёқ секин очиб:
— Ҳаммасини эшитиб турибман. Энди ўттиз тўққизинчи оёғимга красовкамни кийиб бўлдим, - дермиш.

Донишмандларни айтишига қараганда аёлларни макри қирқта эшакга юк бўлиб қолгани хуржин бўлар экан.

Эшик тақиллабди:
— Кечирасиз, сизга янги чиққан оқ ва қора ранглардаги кўйлакларимизни таклиф қилмоқчиман. Сотиб олинг, зарар қилмайсиз.
— Йўқ, раҳмат, шарт эмас.
— Мана бу оқ кўйлакни қаранг, кийиб мазза қиласиз.
— Керак эмас дедим сизга!
— Аммо бир ўйлаб кўринг.
— Агар яна бир марта шу ҳақда гапирсангиз, зинадан улоқтириб юбораман.
— Бу кўйлакни киймабсиз, бу дунёга келмабсиз...
Уй эгаси кўйлакфурушни зинадан улоқтириб юборди. У бетон устига учиб тушиб, анча вақт ҳаракатсиз ётди. Кейин бир амаллаб ўрнидан турди ва юзларини артиб, яна зинадан кўтарилиб эшикни тақиллатди.
— Оқ кўйлак бўйича фикрингиз тушунарли. Энди қора кўйлак тўғрисида гаплашсак...

Бир йигит дўстига:
— Севган қизим билан ажралишдик.
Дўсти:
— Нега?
— Мен унга "Барно, мен сени севаман" десам, уни исми Азиза экан...

Икки арвоҳ қабристонда гаплашиб ўтиришибди:
Биринчи арвоҳ:
— Сен нимадан ўлгансан?
Иккинчиси:
— Бир куни уйга келсам, остонада бегона оёқ кийим турибди. Хотинимни жазмани билан ушладим, деб ўйлаб уйга югуриб кирсам, ҳеч ким йўқ! Хоналарни текшириб чиқдим, йўқ. Хотиним менга янги туфли сотиб олибди, деб хурсандчиликдан юрагим ёрилиб ўлиб қолдим.
Биринчи арвоҳ:
— Агар ўшанда шкафни ичини очиб қараганингда, ҳозир иккаламиз ҳам тирик бўлардик...

Ёш йигит кўчада ўтган-кетганлар билан гаров ўйнаб, пул ишлаб турган экан. Ёнига бир чол келиб:
— Нимадан гаров ўйнаяпсан? - деб сўрабди.
— Отахон, мана шу арчадан баланд сакрасам, сиз менга юз минг берасиз. Сакрай олмасам мен сизга, - дебди.
Отахон рози бўлибди. Ёш йигит абжирлик билан арчани устидан сакраб ўтиб:
— Пулни чўзинг, - деса, чол:
— Сен "Арчадан баланд сакрасам" дегандинг. Арча умуман жойидан қимирламади-ку!? Ўзинг пулни бер, - дермиш.

Шом пайтида хиёбон ичидан уйга қайтаётган аёлга кимдир:
— Тўхта! Ерга ёт! Эмакла! - дебди бақириб.
Қўрқиб кетган аёл буйруқларни бажара бошлабди.
Бир пайт қараса, битта киши кучукчаси билан шуғулланаётган экан.

Уйланаётган бир йигит ЗАГСда имзо қўяётса, ручкасининг сиёҳи тугаб қолибди. Шунда йигит пичирлаб:
— "Садақа бало қайтаради" дейишгани рост экан. Эрталаб садақа қилганим яхши бўпти-да..., - дермиш.