Дода латифалар

Икки дугоналар суҳбатлашиб ўтиришса, бири дебди:
— Тўйинг қачон?
Иккинчиси:
— Билмадим. Йигитим аввал мени қариндошлари билан таништиради, кейин тўйимиз бўлади.
— Хўш, қариндошларникига бордингизми?
— Ҳа, энг узоқ қариндошлари билан таништиришдан бошлади. Кеча ҳайвонот боғини айланиб чиқдик.

Хўранда официантга қараб дебди:
— Нега ҳамма овқатлар ароқ ҳиди келяпти?
Официант бир қадам орқага сурилиб:
— Энди-чи? Келмаяптими? - дермиш.

Бир бола дўстига қўнғироқ қилса, дўстининг онаси гўшакни кўтарибди:
— Алло, ким бу?
— Дўстим Алишер уйдами?
— Ҳа, у уйда!
— Телефонни унга бера оласизми?
— Йўқ!
— Нега ахир? Уйда дедингиз-ку?!
— Лекин мен кўчадаман-да!

Кема капитани матросга дебди:
— Капитан бўлишни истайсанми?
— Ҳа, албатта!
— Шу дақиқадан бошлаб шу кемани капитанисан. Кема чўкяпти. Қоидага кўра сен кемани охирги бўлиб тарк этишинг керак.

Вокзал ошхонасида икки эркак чой ичиб ўтиришса, микрофондан эълон эшитилибди: “Диққат! Поезд жўнаб кетмоқда!”
Шериги наригисига қараб:
— Ие, поездимиз кетиб қоляпти, тур!!! – деса, иккинчиси хотиржам чойини хўплаб:
— Билет бизда-ку, қаерга кетарди?! – дермиш.

Маршруткада кетаётган йўловчилардан бири ҳайдовчига дебди:
— Ана шу тўхтаб турган Матизни орқасида тўхтатиб юборинг!
Шу заҳоти Матиз юра бошлабди. Маршрут ҳайдовчиси йўловчига қараб:
— Матизни ортидан қувлайверайми? – дермиш.

Бир бўри ариза қўлтиқлаганича шошиб-пишиб борарди. Йўлда бир айиқ уни тўхтатиб сўради:
— Ҳа, бўривой, йўл бўлсин?
— Менга қилинган туҳматлардан районга бориб дод соламан!
— Сенга ким алам ўтказди?
— Ферма мудири қўйларни ўзи пинҳон сув қилиб, акт тузиб, айбни менга тўнкайверади.

Боғчада битта бола бор эди. Ҳаммани урарди. Ҳамма болалар ундан қўрқарди. У фақат мендан қўрқарди. Чунки мен унинг ҳар бир муштига мушт билан жавоб қайтарардим. Кейин мени боғчадан ҳайдаб юборишди. Боғча қоровулига болалар билан уришиш мумкинмас эмиш.

Чилонзор буюм бозоридан ўғлига кўйлак харид қилмоқчи бўлган аёлга сотувчи дебди:
— Жуда-ям сифатли матодан тикилган! Туркиядан олиб келинган. Катта йигит бўлгунча кияди, ...
Аёл кўйлакни харид қилиб, ёнида турган кичкина ўғилчасига кийдиради-ю, кўчага чиқган заҳоти ёмғир ёғиб, болакайни устидаги кўйлак шалаббо бўлади. Қараса, янги кўйлакни енги қисқариб, ўзи торайиб, ранги оқариб кетади. Аёл шу заҳоти жаҳл билан дўконга қайтиб борса, рўпарасидан чиқган сотувчи:
— Вой-ву, кап-катта йигит бўлиб кетибсан-ку...- дермиш.

— Сизлар гўзал ва ёқимтой қизларга жарима ёзмайсизлар деб эшитганман!?
— Жуда тўғри эшитган экансиз! Қани ҳайдовчилик гувоҳномангизни беринг, жарима расмийлаштиришим керак!