Дода латифалар

Йигит дўстига:
— Икки минг пул қарз бериб тур!
Дўсти чўнтагини кавлаб:
— Фақат бир ярим минг пулим бор.
— Майли беравер! Беш юз қарз бўласан шунда...

Хасис эр хотинига деди:
— Хотин, биласанми?, газетада ёзишича, бир мартта юракдан кулиш, тўртта тухумнинг қувватини бераркан. Ҳар куни қозон осавермай, болаларни кулдириб ҳам туриш керак!

Бир қиз дугонасига маслаҳат бермоқда:
— Агар севган йигитинг сени рашк қилишини хоҳласанг, унга мана бунақа смс хабар ёзиб юбор!:
"Жоним, яқинда тўйим бўлади. ...вой узр, сизга кетиб қолибди".

Поездда кетаётган эркак чекиш учун йўлакка чиқибди. Бир пайт қараса, поезд рельсдан чиқиб, ўрмон томонга юриб ва яна рельсга қайтаётган эмиш. Кўзларига ишонмасдан машинистни олдига югуриб бориб:
— Нима қиляпсиз?, - дебди ҳалиги одам.
Машинист эса:
— Поезд рельсида бир йигит ўтирган экан. Шу йигитни қувладим, - дебди хотиржам.
— Хўш, қочиб кетдими? - қизиқиб сўрабди йўловчи эркак.
— Йўқ, ўрмонга кирмасидан етволдим. Кейин ортимга қайтдим, - дермиш машинист.

Уйга қайтган эр ошхонада идиш юваётган хотинига қараб:
— Бу уйда ким хўжайин?, - деб бақирибди.
Қўлидаги това билан эрини бошига уриб: — сиз-да адаси, - дебди хотини.
Шу пайт қўшни аёл кириб келиб қараса, эр бурчакда ҳушсиз ётганмиш.
— Вой, эрингиз нега бу ерда ётибди?!, - деса,
— Уйнинг хўжайини қаерда хоҳласа, ўша ерда ётаверади, - дебди хотини.

— Меъёрини билмай ичганларни ўлгудай ёмон кўраман. Кеча мени машинага кўтариб кетаётиб, ерга уч мартта тушириб юборишди-я, лаънати пиёнисталар.

— Дадаси, мени туғилган кунимга нима совға қиласиз?
— Қўшнимизнинг Каптиваси эсингдами?
— Ҳа эсимда, азизим, эсимда...
— Ҳудди шу Каптива рангидаги пайпоқ совға қилмоқчиман.

Бир куни Афандиникига ён қўшниси кириб қолибди. Афанди:
— Э, келинг, келинг қўшни.
Қўшни:
— Келдик қўшни.
— Тинчликми ўзи? Кеча тунда "гурс-с-с" этган овоз эшитилди.
Афанди:
— Ҳа уми кеча томда ётгандим, чопоним пастга тушиб кетди.
Қўшни:
— Э, қўйинг-э, чопон тушиб кетса бунчалик овоз чиқмайди-ку.
Афанди:
— Гап шундаки, шу чопоннинг ичида ўзим ҳам бор эдим-да, - дермиш.

Маршруткада бир қиз бармоғи билан ойнани ғирчиллатибди. Орқа ўриндиқда ўтирган чол:
— Қизим овозини ўхшатдинг, энди ҳидини нима қиламиз? - дебди

Қизи отасига гапиряпти:
— Эртага бўлажак куёв бола келади ва мени қўлимни сўрайди. Сиз уни оёғига йиқилиб, қўлларини ўпиб “Бизни ҳалоскоримизсиз” - демасдан, оддийгина “Мен розиман” денг.