Дода латифалар

Бир йигит дўстига:
— Қаердасан? Қачон келасан?
— Бўлди, мана етиб келдим. Уйингни ёнгинасидаман...
— Ёлғончи, сен уй телефонингда гаплашиб турибсан-ку!

Автобусда бир қари кампир сочларини ўстириб олган ўсмир йигитга қараб:
— Қизим, мана шу пулни ҳайдовчига узатиб юборгин.
— Мен қиз бола эмасман!
— Вой, мақтанишга топган нарсангни қара...

Бир психолог талабаларга маъруза қила туриб:
— Сўз билан одамни ҳар мақомга солиш мумкин. Мана, ҳозир тажриба ўтказиб кўрамиз, - дебди-да, қаёққадир телефон қилиб сўрабди:
— Қўзибойни мумкинми?
— Қўзибой бу ерда турмайди, - деган жавоб эшитилибди.
Гўшакни бир дақиқадан сўнг олиб, яна ўша рақамни терибди:
— Қўзибойни чақириб беринг.
— Қўзибой бу ерда турмайди деяпман-ку! – гўшакдан асабий овоз эшитилибди.
— Ана, эшитдингизми, астойдил жаҳли чиқяпти, - дебди психолог.
— Сўз билан одамни жинни қилиб қўйиш мумкин, - деди бир талаба. - Ишонмасангиз, телефонни бериб туринг, ҳозир кўрасиз.
Талаба тезда ўша рақамга қўнғироқ қилиб:
— Алло! Мен Қўзибойман. Мени ҳеч ким сўрамадими?

Буюртмачи қурилиш раҳбарига:
— Уйимнинг деворлари жуда-ям юпқа эмасми?
— Ҳавотир олманг, ҳали деворларга обой ёпиштириб чиқамиз!

— Уйланганимга ўттиз йил бўлди. Фақат бир марттагина хотиним билан фикримиз бир жойдан чиққан.
— Қачон шундай бўлди?
— Уйимизга ўт тушганда битта эшикдан қочиб чиққанмиз.

Бир шаҳарлик олифта йигит coч қўйиб, тор футболка, тор шим кийиб, қулоғига зирак ҳам тақиб олибди-да, қишлоққа меҳмонга борибди. Кетаётса, олдидан қари отахон чиқиб қолибди. Йигит отахонга cалом берибди. Отахон алик олиб, йигитга қараб турибди-да:
— Баракалла, бахтли бўл қизим, - дебди.

Бир одам тақдир тақазоси билан қамоққа тушиб қолибди. Қамоқда уни соқчи биқинига уриб, туртиб олиб кетаётса, ҳалиги одам:
— Секин, ҳой укам секинроқ. Аввал муомалангизни тўғрилаб олинг. Бунақада ҳеч ким келмай қўяди бу ерга, - дермиш.

Қаҳратон қиш кунларининг бирида, кўчада қалин қор ёғиб, кучли бўрон эсаётган экан. Бир кишининг эшиги тақиллаб қолибди. Қараса, эшик олдида совуқдан музлаб қолган гўзал аёл турган эмиш. Уй эгаси уни ичкарига таклиф қилибди. Аёл:
— Музлаб қолдим, - дебди.
Ҳалиги киши аёлни олов ёнига таклиф қилибди.
— Барибир исимаяпман, - дебди аёл яна.
Аёлни иссиқ кийимлари билан ўраб, қайноқ чой берган киши, - энди-чи?, - дебди.
— Бундай вақтларда раҳматли эрим мени қучоқлаб, танаси билан иситиб қўярди, - деб эркалана бошлабди аёл.
Уй эгаси эса:
— Кўчада қалин қор ёғиб, кучли бўрон кўтарилган. Бундай ҳавода эрингизни танасини олиб келолмайман, - деган экан.

Эр-хотин нонутша қилиб ўтиришарди. Бир пайт эри хотинига қараб:
— Асал чой бер, - дебди.
Буни эшитган хотинининг жаҳли чиқиб:
— Қанақа Асал? Мен Нигораман!!! Ким у Асал?, - деб бақира бошлабди.
Эри эса:
— Сен Нигорамас, аҳмоқсан! Сендан асалли чой сўрадим, - дермиш.

Ёш қиз онасига қўнғироқ қилиб сўради:
— Ойижон, сиз мени яхши кўрасизми?
Онаси:
— Ҳа, ҳа қизалоғим! Албатта.
— Телефон гўшагини адамга беринг.
— Ана адажон эшиттингизми? Ойим рухсат бердилар!