Дода латифалар

Катта йўл бўйидаги пост ГАИ олдига, бир кампир, қозиқ қоқиб, сигирини боғлаяпти. ГАИ ходими кампирга:
— Энажон, нега асфальтга сигирингзни боғлаяпсиз, ўтлоқда боқсангиз бўлмайдими?, - деса
Кампир:
— Ўтлокда боқдим. Ем бериб боқдим семирмади. Сен шу пост ГАИда бир йилдан бери ишлайсан-а?
— Ҳа, бир йил бўлди ишга жойлашганимга. Мени кузатиб юрибсизми энажон?, - деса
Кампир:
— Бир йил олдин кўрганимда озғин эдинг, мана буқадай семириб кетибсан. Ажаб эмас, сигирим ҳам семирса, - дермиш

Бир ўтинчи денгиз бўйида ўтин кесаётган экан, қўлидаги болтаси сувга тушиб кетибди. Шунда сувдан Сувпариси чиқиб:
— Нега хомушсан, - деса,
Ўтинчи унга қараб:
— Болтам сувга тушиб кетди, - дебди.
Сувпариси сувга шўнғиб олтин болта олиб чиқса, ўтинчи:
— Бу мани болтам эмас дебди.
Кейин кумуш болта олиб чиқибди.
— Бу ҳам мани болтам эмас.
Сувпариси ўтинчига ўзини болтасини олиб чиқиб бериб:
— Ҳалол йигит экансан деб 3 та болтани бериб юворибди. Ўтинчи хотинига бўлган воқеани айтиб берибти. Кейин эр-хотин ўша сувни ёнига боришибди. Хотини ўзини сувга отибди, кейин яна Сувпариси чиқиб:
— Нега хомушсан деса,
— Хотиним сувга тушиб кетди дебди.
Кейин Сувпариси Моннализани олиб чиқибти. Ўтинчи ўйланиб туриб:
— Мана шу мани хотиним, - дебди.
Сувпариси ўтинчига қараб:
— Нега ёлғон гапиряпсан деса, ўтинчи;
— Ҳозир бу мани хотиним эмас десам, Селена Гомезни олиб чиқасан. Бу ҳам хотиним эмас десам, ўзимни хотинимни олиб чиқасан. Шу мани хотиним десам, ҳалол экансан деб учаласини берасан. Кейин ман 3 та хотинни қандай боқаман, - дермиш....!

Дастурчи уйига келса мушуги югуриб келиб уни қўлини ялай бошлабди.
Хотини ҳайрон бўлиб:
— Дадаси бу мушук бунча қўлингизни яламаса, деса
— Нимага бўларди сичқончани ҳиди келиб қолгандирда, дермиш..

Ойи, дадам зинадан йиқилиб тушди.
— Вой! Нима деди?
— Ёмон сўзларини қўшмасдан айтайми?
— Албатта!
— Индамади..

— Дада, сиз яна катта бўласизми?
— Йўқ, ўғлим
— Унда нимага овқатланасиз?

— Мен сиздай зиқна ва таъначига турмушга чиқмайман! Ушланг совға қилган узугингизни!
— Қутиси қани?

— Тошмат, ўлишингга бир бахя қолибди деб эшитдим?
— Ҳа, тасаввур қилгин-а, Эшмат, бутун ҳаётим кўз ўнгимдан бирма-бир ўтди... Шунинг учун қарзларимни йигиб чиқаяпман, яна унутиб юбормаслик учун. Ўн беш йил илгари олган 10 минг сўмни чўзиб қўй-чи дўст!

Ресторандан чиқаётганда нега официант аёлнинг белидан қучоқлаб олдингиз? Кап-катта, оилали одамга уят эмасми?
— Қизиқмисан, хотин? Ахир мен унинг кўйлагига қўлимни артдим ҳалос.

Кеч тушяпти. Она балкондан ўғлини бақириб чақиряпти:
— Тешавой, сен уйга кириш ҳақида ўйлаяпсанми?
— Ўйлаяпман, ойижон.
— Хўш?
— Ойи, яна озгина ўйлаб олай...

Афандининг ошналаридан бири янги иморат солди-да, кўз-кўз қилиш учун Афандини айтдириб юборди ва эртадан-кечгача олиб юриб, иморатни кўрсатди.
Юра бериб Афандининг қорни жуда очди, аммо ошнаси овқат тўғрисида оғиз очмас ва уйма-уй юрар эди. Афанди ниҳоят ошхона олдида тўхтади-да, унга диққат билан қарай бошлади. Ошнаси ундан сўради:
— Ошхона ёқиб қолди дейман-а?
— Ҳа, ошхонани жуда боплабсиз,— деди Афанди,— шундай қилибсизки, кирган кишининг дарров овқат егиси келади!— деди.