Дода латифалар

Автомобиллар тўхташ жойи мен бир ойда ишлаб топган маош пулимни деярли бир соатда топишади.

Бир киши ҳожатхонага кириш учун келса, хожатхоналарнинг эшикларидан бирига “Ж”, иккинчисига “М” деб ёзилган экан.
Бояги киши “Ж”га қараб:
— “Жуда шошилганларга” бўлса керак. Шу эшикка кира қолай, - дебди-да, ичкарига югуриб кирса, бир аёл турган экан. Аёлга қараб:
— Меники ҳам жуда шошилинч эди-да... – дермиш.

Ўзбекистонга аномал иссиқ ҳаво кириб келди. Бундай вақтда бизларга фақат гўжа ёрдам бера олиши мумкин.
— Қаранглар, кимдир ҳушидан кетди!
— Югур гўжа олиб кел! Тезроқ! Қутқарамиз!

Футболга муккасидан кетган онахондан интервью олишяпти:
— Мана сиз аёл киши. Қандай қилиб бунчалик футбол ишқобозига айлангансиз?
Онахон кўп ўйламай, жавоб берибди:
— Болам, мен аслида футболга умуман қизиқмасдим. Шу, турмушга чиққанимдан кейин бобонг ҳар куни кечқурун футболни кўришга мажбурларди. Мен ўйинни кўриб, ким гол урди, ким карточка олди, ҳамма тафсилотларни ёзиб олардим. Эрталаб бобонгиз мен ёзганларни ўқиб олардилар.
— Ие, нега бунақа қилардилар?
— Чойхонага борганларида ўртоқларига гап бермай, вайсаш учун-да...
— Онахон, яхши-ям чойхонадаги муҳокамага сизни олиб бормас эканлар. Бўлмаса ҳозир бошқа чол билан яшаётган бўлармидингиз...?!

Ўрта ёшли, оилали йигитнинг ҳаёллари:
“40 ёшга етганимда сариқ Ламборджини ҳайдашни орзу қилиб қувонар эдим... Мана, шу ёшга ҳам тўлдим. Ҳозир Korzinka га кириб, озиқ-овқатларнинг нархи ёзилган сариқ рангдаги қоғозчаларга қараб севинчим ичимга сиғмаяпти. Чегирмалар!!!”

Судья:
— Эрингиз сизни мушугим деб эркалар экан. Нега ажрашаман деяпсиз?
Хотин:
— Ахир эрим "Мушуклар баландликдан сакраса, оёғи билан тушаркан" деб деразадан ташлаб юбормоқчи! - дермиш.

Ортиқ билан Зокир балиқ овига чиқишибди.
— Ортиқбой, шу сув париси балиқмикин ёки аёлми?
— Ҳа энди Зокирбой, бу сув парисини тутган одамнинг хоҳшига боғлиқ...
— Агар сизни қармоғингизга илинса, нима қилардингиз?
— Нима қилардим? Қовуриб ердим.
— Ҳа... Одамни ёши ўтган сари хоҳиши ҳам ўзгарар эканда-а???

Аёлнинг эри яна ичиб келибди. Хотини доимидек жанжал кўтарибди.
— Нима, яна ичиб келдизми? Бирор марта мана шу ароқ ўлгурни ичмай келасизми? Нимага ичаверасиз шу ер юткурни?
— Нима қилай, ароқ суюқ, ичилади. Агар қаттиқ бўлганда, ғажирдим...

Бир киши катта кўлнинг қирғоғида ўтирса, туристлар келиб сўрашибди:
— Нега бу ерда ўтирибсиз?
— Мен кўлнинг нариги қирғоғига сузиб ўта оламан, - дебди бояги киши.
— Қанча вақтда ўргандингиз буни, - дейишибди туристлардан бири.
— Беш йил умрим кетди, - дебди.
Шунда туристлар кўлнинг нариги қирғоғига ўтказиб қўядиган қайиққа ўтириб, қайиқчини қўлига икки минг пул бериб, ҳалиги кишига дейишибди:
— Беш йил умрингиз икки минг сўм турар экан-да!?

— Доктор, менга ёрдамингиз керак! Ёшим 28да. Ҳанузгача турмушга чиқмадим.
— Мен психиатрман! Қандай қилиб сизга ёрдам беришим мумкин?!
— Ахир мен ақлдан озай деб турибман-ку...