Дода латифалар

Афанди бемаҳалда уйига меҳмон бошлаб келган эди, хотини уришиб берди:
— Уйда ҳеч нарса йўқ-ку, меҳмон бошлаб келасиз!
— Ундай бўлса,— деди Афанди,— меҳмон кўчада турибди, чиқиб Афанди йўқ дея қол!
Афандининг хотини йўлакка чиқиб, эшик орқасидан:
— Хуш келибсиз, меҳмон, уйга киринг десам, Афанди йўқлар, энди борларида бошқа келарсиз,— деди.
Меҳмон ўшқирди:
— Қанақа бемаъни хотинсиз! Ҳозир ҳолу жонимга қўймай олиб келдилар-ку. Ҳозир кўз олдимда уйга кириб кетдилар!
Афанди қулоқ солиб турсан эди, эшикка яқинроқ бориб деди:
— Афандининг эшиги битта деб сенга ким айтган эди, нариги эшикдан чиқиб кетгандир-да!

Бир йигит ҳеч уйланмасмиш. Онаси:
— Болам нега кўрсатган қизларимни бирортасини ҳам хоҳламаяпсан, деса,
Ўғил:
— Она уларнинг ҳаммаси ғирт, дебди.
— Вой у нима дегани, деса,
Ўғил:
— Нима дейишни билмай, ишёқмас, дангаса, уйқучи, деб тушунтирибди.
Она шунда:
— Вой 3 опанг ҳам ғирт эди, биб бинойи яшаб кетди, қолаверса манам роса учига чиққан ғирт бўлганман. Аданг сезмаган ҳам, дермиш.

Миср эҳромларини барпо этиш вақтида қурувчилар тош плиталарни кўтаришда аллақандай кўтариш механизмлари - замонавий лифтларга ўхшаш воситалардан фойдаланишган, деган фикр бор.
Эҳромларнинг юқори қисмларида меҳнат қилган қуллар таббий эҳтиёжларини қондириш учун жиддий муаммоларга дуч келишган: чунки баландликдан туриб ҳожатни чиқариш туфайли улар қоровулларнинг ғазабига ва фиръавнларнинг лаънатига дучор бўлишлари мумкин эди.
Фақатгина лифт ихтиро қилингандан сўнггина олимларимиз қуллар ушбу нозик вазиятдан қандай чиқиб кетишганини иҳтиро қилишди.

Шаҳар ҳокимининг томоғига суяк тиқилиб, ўладиган бўлиб қолди. Қаратмаган табиби қолмади. Ҳеч ким чора қилолмади. Ниҳоят Афандини эслашди, унга одам юборилди. Афанди ўзи келмай бир парча қоғозга бир нима ёзиб юборди.
Ҳоким қоғозни очиб кўриши билан бўйни чўзилди-ю, суяк — томоғидан ўтиб кетди.
Одамлар ҳайрон бўлиб, коғозга қандай дуо ёзилган экан деб қарашса, Афанди:
— «Порага келган қўйнинг суяги», деб ёзган экан.

Афанди кўчадан тақа топиб олди, жуда хурсанд бўлиб бораётган эди, бир ошнаси сўради:
— Ҳа, Афанди, бунча хурсандсиз? Афанди қўлидаги тақани кўрсатиб деди:
— Битта тақа нақд, яна учта тақа-ю усти бут бўлса, битта от деган сўз. Чу!

Врач қабулига келган бемордан сўрабди:
— Ёшингиз нечида?
— 50 га кирдим.
— Фарзандлардан нечта?
— 3 та.
— Ҳаммасини тўйини кўрганмисиз?
— Ҳа, доктор! Лекин савол-жавобингиздан қўрқиб кетяпман. Касалим жиддийми?

— Тоға, нега ГАИ ходимлари машиналарни кўрганда йўлга югуриб чиқишади?
— Уларни ёш боладек, машина йўлидан эҳтиёт қилишимиз керак.

— Сиз фирибгарликда айбланмоқдасиз! Мижозларингизга умрни узайтирадиган дорилар сотар эмишсиз... Бунинг учун аввал ҳам судланганмисиз?
— Ҳа, 1800, 1890 ва 1910 йилларда судланганман.

Кичкина бир чумоли гўрков бўлиб ишлар экан.
— Бир куни филлар келиб дўстимиз ўлди, гўр қазиб берасанми? - дейишган экан.

Одамлар ниқоб тақишига қараганда оғиз-бурни жағида жойлашганга ўхшайди.