Дода латифалар

Афанди хонга ғоз пишириб борар эди, йўлда корни очиб, бир оёғини еб қўйди. Хон уни олиб сўради:
— Бир оёғи қани?
— Бу йилги ғозларнинг ҳаммаси бир оёқли экан,— деди-да, Афанди сув бўйида бир оёғини кўтариб дам олиб турган ғозларни кўрсатди. Хон таёқни кўтариб пўписа қилган эди, ғозлар икки оёқлаб қочди.
— Ана, оёқлари иккита экан-ку,— деди хон. Афанди пинагини бузмай жавоб берди:
— Шу таёқ билан биров сизга ҳам ҳамла қилса, икки оёқ у ёқда турсин, тўрт оёқлаб қочар эдингиз.

Бир ўзбек билан татар кафега киришибди. Татар 3та булочкани ҳеч кимга билдирмай чўнтагига солиб, ўзбекка мақтанаятганмиш:
— Қара, шипириш дегани шунақа бўлади. Ўрган, студент! — деса
Ўзбек айтармиш:
— Шипиришни ҳозир сенга ўргатаман, — дебди.
Ўзбек сотувчини олдига бориб:
— Хоҳлайсизми, сизга фокус кўрсатаман?
— Қани, кўрилучи?
— 3 та булочка беринг!
— Мана!
Ўзбек 3 та булочкани сотувчини олдида паққос тушириб, оғзини артаётса, сотувчи ғазабланиб:
— Булочкани йўқ қилдингку, номард! Шуми фокусинг? — деса
— Булочкангиз жойида, ана ану татарни чўнтагини қаранг, — дермиш

1-синф ўқувчиларига математика дарсини ўтаётган устоз ўқувчилардан сўраяпти:
— Ҳўш болажонлар, нима қилсак 6 сони 9 бўлади?
Орқа партада ўтирган ўқувчи ўрнидан туриб жавоб берибди:
— 6 сонини йиқитиб, оёғини тепага қилиб қўйсак 9 бўлади, устоз...

Бир христиан попи шаҳримизга меҳмон бўлиб келиб, ёшгина боладан черковнинг йўлини сўрабди. Бола попни черковга кузатиб қўйибди. Миннатдор поп дебди:
— Баракалла, ўғлим! Эртага ҳам шу ерга келсанг, сенга жаннатнинг йўлини кўрсатаман.
Бола жавоб берибди:
— Черковнинг йўлини билмаган одам, жаннатнинг йўлини қаердан билардингиз?!

Бир киши метрода кетаётганида бир йигит келиб:
— 200 сўм садақа қилинг, - дебди.
Киши эса:
— Пулим йўқ эди, - деса.
Бояги йигит:
— Ишлаш керакда оғайни, - дермиш.

Бозорда қари онахон балиқ сотувчисини ёнига келган:
— Болам, балиғинг янгими? - деб сўраса, сотувчи:
— Ёзиб қўйибди-ку, тирик балиқ деб онахон, - дебди.
Онахон унга:
— Мен ҳам тирикман болам, лекин янги эмасман, - дебди.

Вақт алламаҳал бўлганда дарвозадан кириб келган ўғлига онаси дебди:
— Қаерларда юрибсан? Соат нечи бўлди?! Бор, юравер кўчада!
Бу гапни эшитган ўғли шу заҳоти чўнтагидан телефонини, кимгадир қўнғироқ қилиб:
— Алло, Алиш шўттамисила? Рухсат олдим. Ҳозир чиқаман, - дермиш.

— Дада, нимага балетда актёрлар оёқ учида юришади?
— Томошабинлар уйғониб кетмасликлари учун болам.

Авваллари телевизорни ёқиш учун катталарни чақириш керак эди.
Ҳозир телефонни ишлатиш учун болаларни чақириш керак.

Текширувчилар кириб келиб болаларга дебди:
— Хўш болажонлар, айтингларчи, боғча опангиз яхшими?
Болалар бир овоздан:
— Тўйиб кетдик, - дейишибди.
Ҳайрон бўлган текширувчилар:
— Боғча опангиз қанча овқатни ўзи билан уйга олиб кетади? – дейишса, болалар:
— Роса-ям кўп! – деб жавоб беришган экан.