Дода латифалар

Ҳокимиятга ушбу мазмунда шикоят аризаси тушибди:
"Мени квартирамни рўпарасида аёллар ҳаммоми жойлашган. У ердаги ҳамма нарсалар менга кўриниб туради. Бу менинг аҳлоқим, этикамга маънавий ва жисмоний таъсир кўрсатяпти. Шунинг учун мени квартирамни алмаштириб беришингизни сўрайман".
Бу масалани кўриб чиқиш учун коммиссия аъзолари уйга келиб, текшира бошлабди.
— Отахон, нега ёлғон гапирасиз? Ахир ҳеч нарса кўринмаяпти-ку!, - дебди текширувчилар.
— Шунақами? Сен шкафни устига чиқиб қара-чи?, - дебди.
Коммиссия аъзоларидан бири шкафни устига чиқиб қарай бошлабди.
— Йўқ. Барибир ҳеч нарса кўринмаяпти!
— Сен чапроққа сурилгин. Яна..., яна-ям..., яна озгина...
Шкаф устидаги одам "гурс" этиб йиқилибди.
Бобой бўлса:
— Ана кўрдингми ўғлим?! Ҳар куни шу аҳвол.., - дермиш.

Қарға тумшуғида пишлоқ тишлаб, дарахтда ўтирган экан. Бир пайт дарахт тагига айёр тулки келибди-да, қўлидаги газетани вароқлаб ўқий бошлабди:
— Ўрмонимиздаги ҳаёт кундан-кунга яхшиланмоқда. Тез орада ҳар бир дарахт шоҳларида пишлоқлар пишиб туради...
Қарға эса буни эшитиб, тулкининг устидан — "ха-ха-ха", - деб кулган экан, оғзидаги пишлоқ тўппа-тўғри тулкининг қўлига келиб тушибди.
Шунда тулки пишлоқни оғзига солиб, дарахт тепасидаги қарғага:
— Газетадаги хабарлар устидан кулиш яхши эмас, - деган экан.

Мактабда эълон: "Ота-оналар мажлиси соат 3 да бошланади. Кириш бепул. Чиқиш 5 минг сўм."

Хўроз мусиқа мактабига ҳужжат топширвоти.
— Ўқиб нима қиласан? Туппа-тузук қичқирасанку?
— Нима қилай, товуқлар дипломинг борми деб сўрашаяпти!!

Табибдан бемор сўради:
— Ўзи бу гиёҳ дориларни фойдаси борми?
Табиб:
— Ҳа, албатта мана катта ўғлимга машина, кенжа ўғлимга уй олиб бердим...

Бир йигит оғайнисини уйида ужас кино кўриб туриб, соатига қараса 23:55миш.
— Кеч бўлиб кетибди-ку, оғайни мени катта йўлгача кузатиб қўйсангчи, - дебди.
Ярим йўлга етмасларидан меҳмон томда турган шарпани кўриб қолибди. Шарпа ҳудди қиз болага
ўхшармишу, юзига қанақадир нур тегиб турганмиш. Меҳмон:
— Оғайни орқага қайтамиз, қара томни тепасида вампир бор экан, - деса
Оғайниси томга қараб:
— Бу вампир эмас, қўшнимизни қизику. Telegram'га кираман деб антенна қидиряпти, - дермиш

Бир болакайдан сўрашибди:
— Исминг нима?
— Й ҳарфидан бошланади, топинг-чи! - дебди болакай.
— Йўлдошми? Йигиталими? ...
— Йўқ, топа олмадингиз! Йустам.
— Рустам экан-ку?! Нега Й дан бошланади дейсан?!
— Й ҳайфини айта олмайман!

Кекса яҳудийнинг жони узилмоқда. У заиф овозда:
— Менинг рафиқам... шу ердами?
— Ҳа, азизим...
— Болаларим, шу ердамисизлар..?
— Ҳа, отажон!
— Набираларим-чи...
— Шу ердамиз, буважон!..
Яҳудий охирги кучини тўплаб:
— Унда ошхонадаги чироқни катта холанг учун ёқиб қўйдингларми?!

Афандини тоби қочибди. Лекин табибга тўлашга пули ҳам йўқ экан.
Табибни олдига келиб:
— Айтинг-чи, сиз шамоллаб қолсангиз қандай тузаласиз? - дебди.
Табиб даволаниш сирини ипидан игнасигача айтиб берибди.
Афанди табибни гапини диққат билан эшитгач, "Раҳмат" деб чиқиб кетибди.

— Ада, менга ҳам бирорта йигит уйланармикин?
— Уйланади қизим! Онангдан сўра-чи, сеҳр-жоду қилиб йигитларни бошни айлантирадиган дуо эсидан чиқиб кетмаганмикин?!
— Ойим шундай дуони биладиларми?
— Албатта билади. Шу пайтгача қанақа қилиб унга уйланганимни тушунолмаяпман-ку!