Дода латифалар

Прапорщик ишдан қайтса, уйда хотини нолиб қолибди:
— Жонимга тегди ҳаммаси! Кун бўйи бир мартта ҳам ўтирмадим...
Прапорщик бу гапни эшитиб хотинини 50 мартта ўтириб-туришга мажбур қилибди.

Эрим қафасдаги конорейкаларга дон, сувдан ташқари олма, банан, қулупнай, қизил сабзи, қайнатилган тухум беради. Ёмғир ёққанида қафасни иссиққина уйга олиб киради. Ҳаво яхши бўлса қафасни ҳовлининг энг баҳаво жойига илади.
Шу қушларга айланиб қолгим келяпти...!

Аёлларнинг энг яхши кўрган нарсаси - ...?
5 та ҳарф. Биринчи ва охирги ҳарфи “қ”.
Иккинчи ҳарфи “ў”.
Бу – қўшиқ.

Чойхонада эркаклар суҳбатлашиб ўтирган экан, улардан бири дебди:
— Мана сизлар, маошингиздан қанчасини хотинга берасизлар?
Биринчи эркак дебди:
— Мен атрофимга 2 метрлик айлана чизаманда, пулларимни тепага отаман. Айланани ичига тушгани меники, ташқарига тушган пуллар хотинимга бўлади.
Иккинчи эркак дебди:
— Мен атрофимга 3 метрлик айлана чизаман. Пулларимни тепага отаман. Айланани ичига сочилиб тушганини хотиним териб олади, ташқарига тушган пулларни эса мен оламан.
Учинчи эркак кулиб:
— Мен ҳеч нарса чизиб ўтирмайман! Пулларни шундоқ ҳавога отаман. Хотиним ҳавода нечтасини ушлаб улгурса ўшани олади. Ерга тушгани ҳаммаси ўзимники! - деган экан.

Рус қиз ўзбек оиласига келин бўлиб тушибди.
Орадан кўп ҳам вақт ўтмай қайнотаси оламдан ўтибди. Азага келган аёллар келинга “Сабр берсин” дейишса, келин уларга “Сизларни ҳам етказсин” деяётганмиш.

Бир бадавлат эркак машинасида кетаётса, йўл четидаги чимни еяётган дайди одамни кўриб қолибди. Машинасидан тушиб унга:
— Ҳой нима қиляпсан? Нега ўт еяпсан? – деб сўраса, дайди:
— Нима қилай? Қорним оч... Ҳеч бўлмаса шу чимни “ғажиб турай” – дебди.
Бой машинасини эшигини очиб:
— Чиқ! Бугун мен саҳийман! Кетдик, бир жойга олиб бораман, - дебди.
Камбағал дайди машинага чиқиб, ўзида йўқ хурсанд бўлиб:
— Ҳамма одамлар бойларни зиқна, баҳил дейишади. Аслида унақа эмас экан-ку! – деса, бойвачча:
— Бугун мен жуда саҳийман. Ҳозир сени далаҳовлимга олиб бораман. У ердаги чимни ўришга анчадан бери вақтим бўлмаётган эди. Истаганингча еявер! – деган экан.

Ўғли отасига дебди:
— Ада, нега горилланинг бурун тешиклари бунча катта?
Адаси ўйланиб туриб:
— Чунки горилланинг бармоқлари катта-да! – деган экан.

Бир куни афанди бир арава ўтин олиб кетаётса, қўшниси сўрабди:
— Нима олиб кетяпсиз афанди?
— Беда, - дебди афанди. Қўшниси:
— Ўтин-ку, - деса, афанди:
— Билсанг, нега сўраяпсан? – деган экан.

Эр:
— Биласанми, хотинжон, туя саккиз кун ишлаб, ҳеч нарса ичмаслиги мумкин экан!?
Хотин:
— Мен саккиз кун ичиб, ҳеч қандай иш қилмайдиган туяни-ям биламан, - дермиш.

Икки дўст бирга ўтирса, бири ўрнидан туриб кетаётган экан, наригиси сўрабди:
— Қаёққа кетяпсан?
— Сув ичиб келаман.
— Мени ўрнимга ҳам ичиб кел, - дебди шериги.
Бир пайт сув ичиб келаётган дўсти хурсанд, кулиб келаётганмиш.
— Нега куляпсан? – деса, дўсти:
— Ўзим учун тоза сув ичиб, сен учун лой сувдан ичдим, - дебди.