Дода латифалар

Иккита кал одам бир-бири билан жанжаллашмоқда:
— Сени бошинг кал!
— Сен ҳам калсан!
— Сен мендан калроқсан!
— Қанақасига? Сени бошингда ҳам бир дона соч йўқ-ку!?
— Лекин сени бошинг меникидан каттароқ!!!

Бир одам йўлда кетаётсаа, Афанди чуқур қазиётган экан. Афандини бу ишини кўриб, ундан "нега чуқур қазияпсиз? Симёғоч ўрнатасизми?" деб сўраса, Афанди:
— Йўқ, ишга кирмоқчи эдим. Расмга тушиб келинг дейишди.
— Расмга тушишга чуқурни нима алоқаси бор? - деса Афанди:
— Иш жойига елкадан тепасини расми керак эканда, - дебди.
— Ҳа, нега унда учта чуқур кавлаяпсиз, - деса? Афанди:
— Иш жойидан учта расм сўрашганди, - деб жавоб берган экан.

Мактабдан хурсанд бўлиб қайтган бола отасига дебди:
— Ада, ада! Мен эртага она тилидан "5" баҳо оламан.
Отаси:
— Ие, буни қаердан биласан ўғлим?
Бола жавоб берибди:
— Бугун ўқитувчимиз иншо ёздирган эдилар. Мен синфимиздаги энг аълочи қиздан кўчириб олдим.
Отаси:
— Нима мавзуда иншо ёздинглар?
Ўғли:
— "Менинг таржимаи ҳолим" мавзусида, - дебди.

Сарой фолбинини шоҳ ўз ҳузурига чақириб дебди:
— Менинг тақдиримни биласанми?
— Ҳа, биламан, - дебди фолбин.
Шоҳнинг жаҳли чиқиб:
— Сен ўз тақдирингни билиб олгин аввал, - деб унинг бошини танасидан жудо қилибди.
Иккинчи фолбин шоҳ ҳузурига келибди.
— Менинг тақдиримни биласанми? - сўрабди шоҳ.
— Йўқ, мен сизни қачон ўлишингизни биламан.
— Қачон? - дарғазаб бўлибди шоҳ.
— Менинг ўлимимдан икки кун ўтгандан кейин, - жавоб берибди фолбин.

Араб миллиардерига Германияда ўқиётган талаба ўғлидан хат келибди:
"Ҳурматли дадажон!
Берлин жуда чиройли шаҳар экан. Одамлари ҳам яхши. Ҳамма ишларим, ўқишим жойида! Фақат бир муаммо бор: мен ўқишга тилла Феррари машинамда келаман. Ўртоқларим поездда келишади. Ҳатто ўқитувчиларим ҳам. Шунга мен баъзида хижолат бўламан".
Отасидан жавоб келди:
"Севимли ўғлим!
Хижолат бўлишингни истамайман. Сени ҳисобингга етарлича пул ўтказдим. Ўзинггга поезд сотиб ол! Бизни уятга қўйма".

Ота-оналар мажлисида ўқитувчи Алини отасига:
— Ўғлингиз Саиддан кўчиради, - дебди.
Алини отаси:
— Балки Саид Алидан кўчиргандир, - деса, ўқитувчиси:
— Саид имтиҳонда билмайман деб ёзибди. Али мен ҳам билмайман деб ёзиб қўйибди, - дермиш.

1 апрелда севган қизим мени ташлаб кетди.
3 апрелда қўнғироқ қилиб, — 1 апрел ҳазили эди...! - дейди.
Мен эса янги қиз билан танишиб бўлгандим...

Бир куни бекатда 3 та ўзбек ва 1 та рус турган экан.
— Автобус келиб тўхтабди. Шунда биринчи ўзбек:
— Ё пирим деб, - автобусга чиқибди. Иккинчиси чиқаётиб:
— Ё Али дебди. Учинчи ўзбек эса:
— Ё Муҳаммад, - деб чиқиб кетса, бояги қараб турган рус ичида "Бу ерда ҳамма исмини айтаркан, - деб:
— Ё Андрей, - деб автобусга чиқиб кетибди.

Бир киши фолбинга бориб, чап қўлини узатибди. Фолбин қўлига тикилиб қараб, — Тушунмадим, негадир ҳеч нарсани кўролмаяпман. Тақдирингиз тамом бўлган шекилли, - деса, мижоз:
— Сиз ўнг қўлимни кўринг. Чапи протез, - дермиш.

Бир овчи ўртоғига:
— Айиқ ўлдирдим, - дебди.
— Нечта ўқ отдинг? - деса,
— Ўнта ўқ, - дебди.
— Нечтаси тегди? - сўрабди яна дўсти.
— Бирортаси-ям теккани йўқ! Айиқ кулиб-кулиб, ўлиб қолди, - деган экан овчи.