Дода латифалар

2050 йилда Россияда ўзбек боласи онасидан сўрабди:
— Онажон, бу ерда хақиқатдан ҳам руслар яшаганми? - деса, онаси:
— Эҳ болам... Бунга узоқ йиллар бўлган... - дебди.

Эр-хотин уйига янги люстра сотиб олибди.
Эри тепага чиқиб, люстрани ўрнатаётиб хотинидан сўрабди:
— Чироқни ўчирдингми ишқилиб?!
— Ҳа, - дебди хотини.
Бир пайт хотинини қитмирлиги тутиб, эри билан ҳазиллашгиси келиб қолибди. Секин эрини товонини тирноқлари билан қитиқласа, эри:
— Вой дод! – деб пастга сакраб тушибди.
Хотини:
— Ҳа, нима бўлди адаси? – деса, эри:
— Минг лаънат! Чироқни ўчирдим дегандинг, ток уриб товонимгача зириллатварди! – дермиш.

Бир одам самолётда учиб кетаётиб, ҳадеб худога илтижо қилармиш:
“Эсон-омон етиб олайлик!” деб.
Ёнидаги йўловчи ундан сўрабди:
— Ҳой биродар, бунча ҳавотир оласиз? Самолёт янги, ишончли! Ҳеч нарса бўлмайди, қўрқманг!
Ҳалиги одам:
— Нуқул мен ўтирган машина бузилиб қолади, велосипедни балони тешилади, поезд ҳам ҳалокатли тўхтайди, - деб турса бирдан стюардесса эълон қилибди:
— Ҳурматли йўловчилар! Самолётимиз тинч океанига қуламоқда! Биз сизларга биттадан қутқарув желети ва хуштак берамиз. Хуштакни чалсангиз, сизларга акула ҳужум қилмайди!
Шунда ҳалиги одам йиғламсираб дебди:
— Ҳозир менга беришган хуштак ё чалинмайдиган бўлади, ё бўлмаса менга учраган акула кар бўлиб чиқади… Қутқарув желетини размери топилмаса ҳам керак!

Янги очилган шифохонада эълон ёзиб қўйилибди:
“Биз сизнинг дардингизга шифо топсак, сиздан 50 минг сўм бўлади. Агар топа олмасак, бизнинг шифокорларимиз сизга 100 минг сўм пул беришади. Кафолатланган!”.
Эълонни ўқиган йигит шифокорларни лақиллатиш мақсадида кириб дебди:
— Доктор, мени таъм билиш қобилиятим йўқолди.
— Мана бу дамламани ичиб кўринг бемор.
— Ие, нималар қиляпсиз?! Ахир бу бензин экан-ку!
— Ана, таъм билишингиз ўзингизга қайтди. 50 минг тўлаб кетинг.
Эртаси куни “бемор” йигит яна келиб, “Бугун докторни чув тушираман” деб:
— Доктор, мени кўзларим кўрмаяпти.
— Кечирасиз бемор! Бу дардингизни даволай олмасак керак. Мана сизга 100 минг сўм, шифохона ҳисобидан.
— Шошманг! Бу ерда 50 минг сўм-ку!
— Табриклайман! Кўриш қобилиятингиз қайтди! Пулни қайтариб беринг-да, кассамизга 50 минг тўлаб кетишни унутманг!

Чойхонада эркаклар суҳбатлашиб ўтирган экан, улардан бири дебди:
— Мана сизлар, маошингиздан қанчасини хотинга берасизлар?
Биринчи эркак дебди:
— Мен атрофимга 2 метрлик айлана чизаманда, пулларимни тепага отаман. Айланани ичига тушгани меники, ташқарига тушган пуллар хотинимга бўлади.
Иккинчи эркак дебди:
— Мен атрофимга 3 метрлик айлана чизаман. Пулларимни тепага отаман. Айланани ичига сочилиб тушганини хотиним териб олади, ташқарига тушган пулларни эса мен оламан.
Учинчи эркак кулиб:
— Мен ҳеч нарса чизиб ўтирмайман! Пулларни шундоқ ҳавога отаман. Хотиним ҳавода нечтасини ушлаб улгурса ўшани олади. Ерга тушгани ҳаммаси ўзимники! - деган экан.

Даврон югуришни, экстремал спорт турларини, адреналинни, дарахтга чиқиш-у, девордан ошиб ўтишни ёқтирмас эди. Бироқ янги кўчиб келган қўшнининг иккита бультерьер ити Даврондаги яширин қобилиятларни очиб берди...

Уруш йиллари экан. Икки аскаримизни немислар ушлаб олиб, қийнамоқчи бўлишибди.
Немислар биринчи аскарни ичкарига олиб кириб сўрашибди:
— Электр стулда қийнайликми ёки уриб қийнайликми? – дейишса, аскар:
— Стулга ўтирақолай. Урганингизга чидай олмайман, - дебди.
Немислар аскаримизни стулга ўтқазишса, бир пайт ток ўчиб қолибди.
— Омадинг бор экан. Майли, бор кетавер! Кейингисини олиб киринглар! - дейишибди.
Аскар ташқарига чиқиб, шеригига шоша-пиша: “Ток йўқ, ток йўқ” дейишга улгурибди.
Немислар иккинчи аскарни олиб кириб, “Электр стулга ўтирасанми ёки калтак ейсанми?” дейишса, содда аскар “Ток йўқ-ку!” – деган экан.

Судда:
— Гувоҳ, агар сиз нотўғри гувоҳлик берсангиз, сизни нима кутаётганини биласизми?
— Биламан, менга икки хонали уй ваъда қилишган.

5 ёшли болакай кўчага ўйнагани чиқиб кетаётиб, 87 га кирган бувасига дебди:
— Буважон, тишларингиз борми?
Буваси:
— Вой, менда тиш қолибдими?! – дебди.
Болакай хурсанд бўлиб:
— Унда мана бу кулчамни ушлаб туринг. Мен кўчада бироз ўйнаб келаман, - деган экан.

Эр-хотин дўкон айланиб юрса, хотини эрини ёнига чақириб:
— Манави кўйлакни қаранг, чиройли экан-а? – дебди:
Эри:
— Ҳа, чиройли экан. Нега кўйлакка телефон рақамини ёпиштириб қўйишган? – деб сўрабди.
Хотини:
— Бу телефон рақами эмас, кўйлакни нархи... – дермиш.