1. To‘p egasini topadi.
2. Darvozabon ko‘zini suzmasa, hujumchi gol urmaydi.
3. Hakam bitta gapiradi.
4. Golni gol qiladigan ham hakam, gohida pul qiladigan ham hakam.
5. Gol ursang rohat topasan.
6. Yetti o‘lchab tepguncha, to‘pni oldirib qo‘yasan.
7. Hujumchi o‘zar, himoyachi to‘zar.
8. Hujumchini yugurgani darvozagacha.
9. Hujum qilsang, gol urasan.
10. Hujuming 100 ta bo‘lsa ham oz, raqib hujumi bitta bo‘lsa ham ko‘p.
11. Hakamga yaqinlashsang, kartochkali bo‘lasan.
12. Murabbiy hujumchini maydonda sinaydi.
13. Oldin o‘zingga ur, keyin raqibga.
Ota o‘g‘liga:
— O‘g‘lim, meni nega maktab direktori chaqirtirdi?
O‘g‘li:
— Kecha maktabda mushtlashdim.
Otasi:
— Nima, meni navbatdagi jangni tomosha qilishga chaqirishdimi?
Sher o‘rmondagi hamma hayvonlarni yig‘ib, latifa ayttiribdi.
— Kimni latifasi kulgili chiqmasa, o‘shani yeyman, - debdi sher.
Birinchi bo‘lib quyon latifa aytibdi. Hamma hayvonlar kulibdi. Faqat jirafa kulmabdi. Sher quyonni yeb bo‘lgach, bo‘ri latifa aytibdi. Jirafa rossa kulibdi.
— Nega kulyapsan? - deyishsa, jirafa:
— Quyonni latifasi kulgili ekan, - dermish.

Alkash odam do‘konga kirib sotuvchiga:
— Bir tomchi aroq qancha turadi? - desa, sotuvchi:
— Hechqancha, - debdi.
Alkash unga:
— Bir stakan aroq tomchilatib bering! - dermish.

Podsho, vazir va Nasriddin Afandi ovga chiqishdi. Yo‘lda podsho ustidagi chakmonini yechib Afandiga berdi. Buni ko‘rgan vazir ham chakmonini yechib Afandiga uzatdi. Podsho Afandiga tegajog‘lik qilib:
— Afandi, ustingizdagi bir eshakning yuki bo‘ldi-mi? - dedi.
Afandi darhol:
— Yo‘q, shohim, ko‘rib turibdilar-ku, ikki eshakning yuki! - deb javob berdi.
Ikkita yigit kinoteatrda kino boshlanishini kutib o‘tirishsa, oldi qatorda bir kal odam o‘tirgan ekan. Bittasi sherigiga:
— Kel, garov o‘ynaymiz! Anavi kalni boshiga urib kelsang ellik ming beraman, - debdi.
Sherigi o‘ylanib turib, rozi bo‘libdi. Sekin kalni oldiga borib boshiga bir urib:
— Salom Ahmad! Qayerlarda yuribsan?, - desa, kalni jahli chiqib:
— Men Ahmad emasman! Adashtirib yubordingiz, - debdi.
— Kyechirasiz, huddi Ahmadga o‘xshar ekansiz, - deb joyiga borib o‘tiribdi. Birozdan so‘ng haligi sherigi:
— Yana borib boshiga ursang, yuz ming beraman, - debdi. Sherigi yana borib kalni boshiga bir urib:
— Salom Ahmad! Sochimni oldirsam, tanimaydi deb o‘ylayapsanmi?, - debdi. Kalni yana jahli chiqib:
— Akajon, men Ahmad emasman, - deb boshqa joyga borib o‘tiribdi. Yana biroz vaqt o‘tgach haligi yigit:
— Yana borib boshiga ursang ikki yuz ming beraman, - debdi. Sherigi kalni oldiga borib boshiga bir urib:
— Salom Ahmad! Bu yerdamiding? Boyadan beri narigi yoqda bir bolani senga o‘xshatib yuboribman, - dermish.
Pul – insonga hech qachon vafo qilmaydi.
Ko‘chaga pul bilan chiqib ketasan, uyga nuqul yolg‘iz qaytasan!
Tekshiruvchilar kirib kelib bolalarga debdi:
— Xo‘sh bolajonlar, aytinglarchi, bog‘cha opangiz yaxshimi?
Bolalar bir ovozdan:
— To‘yib ketdik, - deyishibdi.
Hayron bo‘lgan tekshiruvchilar:
— Bog‘cha opangiz qancha ovqatni o‘zi bilan uyga olib ketadi? – deyishsa, bolalar:
— Rosa-yam ko‘p! – deb javob berishgan ekan.
Shogird ustozidan so‘rabdi:
— Ustoz bizning futbolchilar hujumda yaxshi o‘ynaydimi yo himoyada?
Ustoz javob berib:
— Eh bo‘tam bizning futbolchilar to‘yda zo‘r o‘ynaydi, to‘yda debdi ustoz.
Avvallari televizorni yoqish uchun kattalarni chaqirish kerak edi.
Hozir telefonni ishlatish uchun bolalarni chaqirish kerak.