Jinoyatchilar guruhi tomonidan zaharlangan pullar xayriya fondiga topshirilibdi. Nima uchundir barcha boshliqlar va nazoratchilar zaharlanibdilar. Muhtojlardan birortasi ham zaharlanmabdi.
Eri yarim tunda mast ahvolda uyga kirib kelsa, xotini: — Soat nechi bo‘ldi?! Shu paytgacha qayerlarda yuribsiz? - deb qo‘liga soatni ovolib javray ketibdi. Eri xotirjam ovoz bilan: — Ko‘p valdirama! Aks holda keyingi safar ko‘lingga kalendar olib gapirasan! - dermish.
Ona tuya va bo‘taloq suhbati: — Oyi, nega bizni oyoqlarimiz katta va xunuk? Otni oyog‘ini qarang. Shunaqa bo‘lsa bo‘lmaydimi? — Eh bolam, biz cho‘lda, qumni ustida yuramiz. Shuning uchun oyoqlarimiz shunaqa. — Oyi, nega bizni belimizda o‘rkach bor. Tekis, chiroyli bo‘lsa bo‘lmasmidi?! — O‘g‘lim, biz cho‘l hayvonimiz. O‘rkachimizni ichida suv va yog‘ saqlaymiz. — Oyi, nega bizni lablarimiz bunaqa katta va qo‘pol? — Chunki cho‘ldagi tikonlarni yeyishga mo‘ljallangan. — Oyi, axir biz tug‘ilgandan beri zooparkda yashaymiz-ku!
Bir kun raqamlar bahslashib qolishibdi. — Men azaldan baxtsizlik olib kelganman. Mendan hamma qo‘rqadi, - debdi 13 raqami. — Men kelgan yilimda vabo tarqalgan. Men omadsiz yil bo‘lganman, - debdi 1872 raqami. — Men esa chechak kasalligi bilan kelib, ko‘pchilikni yostig‘ini quritganman, - debdi 1901 raqami. Bir payt o‘rtaga 2020 raqami chiqibdi. Hamma jim bo‘lib qolibdi. — Qaysi birini aytay?! - debdi u.