Doda latifalar

Afandi charchab uzoq yo‘ldan kelar edi. Yo‘lda otliq ketayotgan mahalla ellikboshisiga ko‘zi tushib qoldi va undan iltimos qildi:
— To‘nimni olib ketmaysizmi?
— Mayli,— rozi bo‘ldi ellikboshi,— qishloqqa borgach uni kimga berib qo‘yishim kerak?
— To‘nimning o‘zi otdan tushib, uyni topib ketadi.
— Masxarabozlikni qo‘ying, Afandi, hech jahonda to‘n ham uyini topib keta oladimi?
— Axir, uning ichida o‘zim bo‘laman-da!— dedi Afandi.

Afandining iti bolalagan edi, bir necha kishilar uning uyiga mehmon bo‘lib kelib, so‘zlashib o‘tirishar edi. Kuchuk bolalari uyga kirib mehmonlar bilan o‘ynashib, bezovta qila boshladilar.
Mehmonlardan biri hazillashib:
— Afandi, arzandalaringizga odob o‘rgatsangiz bo‘lmaydimi?, — dedi.
— Nima qilay, tog‘alarini ko‘rib suyunganlaridan suykalishyapti-da, — deya javob beribdi Afandi.

Shifokor qabuliga kelgan bemor:
— Judayam semirib ketyapman. Nima qilsam bo‘ladi?
— Jismoniy mashqlarni ko‘proq bajaring!
— Shundoq ham ishga piyoda borib-kelaman.
— Bu kamlik qiladi. Ertalab va kechqurungi tiqilinch vaqtda avtobusga chiqib turing!

Ikkita og‘ayni suhbatlashmoqda:
— Chekishni tashlaymiz!
— Nimaga?
— Bir oyda qancha pul tejab qolishimizni bilasanmi?!
— Unda ichishni ham tashlaylik.
— Shuncha pulni nima qilmoqchisan o‘zi?

— Oylik maoshing yaxshimi?
— Maoshim yaxshi. Narx-navo yomon!

Ikkita odam kafeda ovqatlanib bo‘lgach, ofitsiantga qarab:
— Hisob qancha bo‘ldi? - debdi.
Ofitsiant futbol muxlisi ekan:
— Liverpul-Brayton 1:0, - debdi.

— Maktab bozori qildingizmi?
— Ha! Kundalik, valerianka va kamar sotib oldim.

Bir odam yangi ishga kiribdi. Nuqul ishxonaga bir yigit soat 11:00 da kelib, kompyuterda o‘tirib, biror ish qilmasdan ketaverarkan.
U odamniyam jahli chiqib, ertasi kuni u ham soat 11:00 da kelsa, unga hayfsan berishibdi.
— Nimaga? Anavi yigit har kuni 11:00da ishga keladi. Unga hech narsa demaysizlar-ku! - desa, boshlig‘i:
— U yigit mehnat ta’tilida-ku! - degan ekan.

Agar er-xotin urushib qolsa, xotin "Onamnikiga ketaman" deydi.
Ichkuyov bo‘lsa, er nima derkin?!

Vrach bemor erkakni ko‘rikdan o‘tkazib bo‘lgach, tashqariga chiqib terishini so‘rabdi va bemorni xotini bilan gaplashib olishi kerakligini aytibdi.
— Eringizni ahvoli jiddiy! – deb gap boshlabdi vrach. — Agar uzoq umr ko‘rishini xohlasangiz, unga faqat yaxshi gapirish, mazali taomlar tayyorlab berishingiz, dam olishini ta’minlashingiz, eng muhimi asabiylashmasligi kerak! – debdi.
Xotin vrachni xonasidan chiqib, eri bilan uyga ketayotsa, yo‘lda eri so‘rabdi:
— Vrach nima dedi xotin?
— Sizni uzoq yashamasligingizni aytdi, - debdi xotini.