Doda latifalar

Har kuni o‘rmonda ayiq quyonni tutvolib do‘pposlar ekan. Xullas, jonidan to‘yib ketgan quyon sherni oldiga borib, ayiqni qilmishlaridan shikoyat qilibdi. Shunda sher farmon chiqazibdi. Unga ko‘ra ayiq quyonni urmasligi to‘g‘risida tilxat yozib berishi kerak ekan. Ertasi kuni ayiq quyonni urgani kelayotsa, quyon farmonni ko‘rsatibdi. Shunda ayiq:
— Bugun ham urib olay. Ertaga urmaslik haqida tilxat yozib beraman, - debdi. Ertasiga yana uribdi va indinga urmaslik haqida tilxat yozib beribdi.
Bir hafta o‘tgandan keyin sher quyonni ko‘rib qolib:
— Ayiq urmayaptimi endi? - deb so‘rabdi.
Quyon:
— Eh, urishi o‘sha-o‘sha. Faqat qog‘oz ko‘payib ketdi, - dermish.

Kichkina pashsha uchib ketayotsa, yo‘lidan fil chiqib qolibdi.
Pashsha:
— Qochasanmi yoki urib o‘taymi? – desa, fil:
— Mayli, o‘tgan safardagidek chalib o‘tib ketaqol, - debdi.

Nabira bobosidan so‘rabdi:
— Buvajon, rotatsiya nima degani?
Bobosi, — Hozir tushuntiraman, - debdi-yu, bir daraxtning tagiga borib uni qattiq uribdi.
Daraxtda o‘tirgan barcha qushlar havoga uchibdi-da, yana qaytib boshqa shoxlarga qo‘nib olishibdi.
Shunda bobosi:
— Ko‘rdingmi nabiraginam? Huddi o‘sha qushlar, faqat o‘tirgan joyi o‘zgardi xolos!
Boshqa hech nima o‘zgarmadi... Rotatsiya ham shunga o‘xshaydi nabiraginam, - degan ekan.

Qo‘shni ayolning “Erimdan ko‘ra o‘g‘limni ko‘proq yaxshi ko‘raman!” degan gapini eshitib ensam qotadi...
Ishi chiqib qolsa, o‘g‘lini yetaklab chiqib, “Qarab turing” deb tashlab ketadi-yu, erini tashlab ketolmaydi.

Kichkina bolakay oyisiga debdi:
— Oyijon, men o‘zimni yo‘qotib qo‘ydim...
Onasi debdi:
— Men esa seni kir yuvish mashinasini ichida ko‘rgandim.

Uchrashuvga chiqgan yigit va qiz suhbati:
Yigit:
— Ko‘proq uyda nimalar bilan bandsiz?
Qiz:
— Shu..., deyarli oshxonadan chiqmayman.
Yigit:
— O-o! Ovqat tayyorlashni yoqtirasizmi?
Qiz:
— Yo‘g‘-ye, yeyishni!

Telefonimdagi budilnik soatini ertalabki 6:00ga to‘g‘rilab qo‘ydim.
Lekin o‘zim 5:55 da uyg‘onib, budilnikni o‘chiraman. Chunki unga “Ummon”ni ashulasini qo‘yganman...

O‘rmonning podshohi bo‘lgan sher uzoq safarga otlanibdi.
— Kim baland qoyaga chiqib pastga sakrasa-yu, tirik qolsa o‘sha hayvon meni o‘rnimga shoh bo‘lib turadi, - debdi.
Birorta hayvon qoyadan sakray olmabdi.
Bir vaqt qoyaning baland joyidan “gup” etib pastga bo‘ri tushibdi-yu, tirik qolibdi.
— Sen juda mard ekansan! Endi meni o‘rnimga shoh bo‘lasan, - debdi sher.
Bo‘ri bo‘lsa:
— Shoshmay turing! Avval meni qoyadan itarib yuborgan quyonni topib, adabini berib kelay... – dermish.

Bir odam radioga telefon qilibdi:
— Allo, bu radiomi?
— Ha, radio!
— Salomlaringiz bo‘lsa marhamat yo‘llang.
— Meni bir iltimosim bor edi. Hovlimdagi supada mayizlar bor. Ularni quyoshda qurityapman. Radioni supamga qo‘yib bozorga ketsam, kelgunimcha har zamonda qushlarga “kisht-kisht” deb tura olasizlarmi...?!

Sovchilar:
— O‘g‘limizni bir aybi bor. Duduqlanadi.
Qizni onasi:
— Har doimmi?
Sovchilar:
— Yo‘q, faqat gapirganda.