Afandini qozilik lavozimiga qo‘ymoqchi bo‘ldilar. Uni oldin podsho ulamolar o‘rtasida imtihon qilib ko‘rish kerak edi. Afandini chaqirib kelishdi.
— Faraz qilaylik, bir odamning echkisi bor,— dedi podsho Afandiga,— uni bozorga olib bordi. Bir odamga «bor baraka top» qilib sotdi. Hali pulini olguncha bo‘lmay, echki qo‘lidan chiqib qochdi. Bir odam uni ushlayman degan edi, echki suzib, uning ko‘zini chiqardi. Endi bunga pulni kim to‘laydi? Sotuvchimi, oluvchimi?
Afandi dovdirab qoldi. Keyin tavakkaliga:
— Sotuvchi...— deb yubordi.
— Sabab?
— Chunki «echkim suzog‘ich, qochganda tutaman degan kishining ko‘zini chiqazib ko‘r qiladi»— deb avvaldan aybini aytmagan.
Bir kishi xotini yaxshi eshitmay qolayotganidan tashvishga tushibdi. U xotiniga eshitish uskunasi olib berishga qaror qilibdi. Xotiniga bu haqda qanday aytishni bilmabdi va dastlab buni muhokama qilish uchun shifokorga boribdi.
Shifokor unga uy sharoitida oddiy sinov o‘tkazishni, keyin tashxis qo‘yishi mumkinligini aytibdi. Va sinovni qanday o‘tkazishni tushuntiribdi.
— Xotiningizga 12 metr masofadan biror savol berib ko‘ring. Agar savolingizga javob bermasa, yaqinroq borib savolingizni takrorlang, masofa 9 metr bo‘lsin. Agar yana javob qaytarmasa, 6 metr masofadan savolingizni takrorlang, keyin 3 metrdan. Xullas, u savolingizga javob bermaguncha yaqinlashavering. Shunda uning qulog‘i qanchalik og‘ir ekanligini aniqlab olamiz.
O‘sha oqshom xotin oshxonada ovqat tayyorlayotgan, er esa o‘z xonasida ishlayotgan ekan. Er ichida o‘ylabdi: “Hozir undan taxminan 12 metr uzoqdaman. Shifokor maslahatini bajarishning ayni vaqti”.
— Azizam, nima ovqat qilyapsan?
Hech qanday javob bo‘lmabdi. Er yo‘lakka chiqibdi va savolini takrorlabdi.
— Go‘zalim, nima ovqat? Yana jimlik. U yanada yaqinroq boribdi. Ular orasidagi masofa olti metr ekan.
— Shirinim, nima ovqat qilyapsan? Lekin hech qanday javob bo‘lmabdi. Er oshxonaga kiribdi.
— Nima ovqat yeymiz? Afsuski, bu safar ham xotini indamabdi. Er xotining yoniga yaqinlashibdi.
— Sevgilim, nima ovqat qilyapsan?
Xotini unga o‘girilib qarabdi.
— Azizim, eshitmayapsizmi, beshinchi marta aytyapman, tovuq!
Xotin eriga:
— Qanaqa odamsiz? Og‘zingizdan sigaretni hidi sasib yurasiz bir hafta "Sigaret chekmayman, sigaret chekmayman" - deb yursangiz sigaretni tashab yaxshi er bo‘lasiz, - desa.
Er:
— Xo‘p bo‘ladi, sen ham: "Internetga kirmayman, uy ishlarini qilaman" - deb yursang, ajab emas yaxshi xotin bo‘lsang, - dermish
Ikkita zubochistka o‘rmonda ketayotsa, yo‘lidan tipratikan chiqib qolibdi. Shunda haligi zubochistka sherigiga:
— Qara bu yerda ham avtobus qatnar ekan, - debdi.
Mini yubka kiyib olgan bir qiz avtobus zinasiga chiqa olmayapti, oyog‘ini ko‘tarsa, yubka torlik qilayotgan ekan. Keyin yubkasini orqa tugmasidan birini yechibdi-da, chiqmoqchi bo‘lgan ekan, uddalay olmabdi, keyin yana bittasini yechibdi. Baribir chiqa olmabdi.
Keyin uchinchisini ham yechgan ekan, orqada turgan bir yigit uni belidan ko‘tarib, avtobusga otib yuboribdi.
Shunda qiz:
— Hov shilqim, hammani oldida meni belimdan ushlashga uyalmaysanmi, — desa
Yigit:
— O‘zing meni shimimni tugmalarini yechishga uyalmaysanmi, — dermish
Bir bolakay homilador ayolni oldiga kelib:
— Xola, xola siz rostan ham bolezni yaxshi ko‘rasizmi?
Ayol:
— Ha, albatta
Bola:
— Unda uni nega yutib yubordiz, - debdi
— Qahraton qish kuni podsho Afandini chaqirtirib buyurdi:
— Yalang‘och, qasrning tomiga chiqib, tong otguncha tursangiz ikki yuz tanga mukofot beraman!
Afandi shartga rozi bo‘lib, shom vaqtida kiyimlarini yechdi-da qasr tomiga chiqib ketdi. Sovuqda qotib qolmaslik uchun u o‘zi bilan katta bir toshni olib chiqib, tong otguncha toshni u yoqdan-bu yoqqa yumalatib chiqdi.
Podsho va a’yonlar Afandini sovuqda qotib o‘lgan deb o‘ylagan edilar, Afandi esa, ertalab tomdan sog‘-salomat tushib podshoga ta’zim qildi hamda va’da qilingan tangalarning berilishini talab qildi. podsho so‘radi:
— Mulla Nasriddin, kechasi ko‘zingizga o‘t ko‘rinmadimi?
— Tog‘ning tepasida yiltillagan o‘t ko‘rindi,— dedi Afandi.
— Shartni buzibsiz, o‘sha o‘tga isingansiz, shuning uchun sizga tanga berilmaydi!—dedi-da, podsho Afandini haydab chiqardi. Yozda podsho vaziri bilan ovdan qaytishda nihoyatda chanqab, choy ichish uchun Afandining xovlisiga kelishdi. Afandi ular oldiga talqon qo‘ydi va dasturxonga qistay boshladi.
— Tashnalikdan o‘lar holatga keldik, choy qaynatib chiqing,— buyurdi podsho. Afandi «xo‘p bo‘ladi» dedi-da, uyiga kirib ketib, qaytib chiqmadi.
Podsho Afandining orqasidan kirib qarasa, u qumg‘onni uzun yog‘ochga ilib qo‘yib tagidan o‘t yoqmoqda. podsho hayron bo‘lib so‘radi:
— Yog‘och uchida turgan qumg‘on ham yerdan o‘t yoqqanda qaynaydimi?
Afandi beparvo javob berdi:
— Qasr tomida turib, tog‘dagi olovga isinsa bo‘lar ekan-ku, yerdan yoqilgan o‘tga yog‘och uchidagi qumg‘on qaynamas ekanmi?!
— Doktor, iltimos, hoziroq keling. Xotinimning appenditsiti qattiq bezovta qilyapti!
— Xavotirlanmang, 2 yil oldin xotiningiz appenditsitini kesib olib tashlaganman. Bir odamda appenditsit ikkinchi marotaba o‘sib chiqmaydi!
— To‘g‘ri, doktor. Lekin odamda ikkinchi xotin paydo bo‘lishi mumkin.
Jarroh kuyov, qaynotasini operatsiya qilishga tayyorlanmoqda.
Qaynota:
— Ishga juda jiddiy qarang, kuyovbola! Shuni unutmangki, men o‘lsam, qaynanangiz shu kuniyoq qizinikiga ko‘chib boradi.