Mashhur aviakompaniya yangi uchuvchilarni ishga olish maqsadida nomzodlarni suhbatga chaqiribdi.
Suhbatga birinchi bo‘lib nemis kiribdi:
— Nechi yildan buyon uchasiz?
— Uch yil.
— Qancha maosh olishni xohlardingiz?
— Uch million. Bir million o‘zimga, bir million xotinimga va bir million sug‘urtaga.
Suhbatga ikkinchi bo‘lib ingliz kiribdi.
— Nechi yillik tajribangiz bor?
— Olti yillik.
— Maoshingiz qancha bo‘lishini xohlaysiz?
— Olti million. Ikki million o‘zimga, ikki million xotinimga va ikki million sug‘urtaga.
Uchinchi bo‘lib suhbatga rus kiribdi:
— Nechi yildan beri parvoz etasiz?
— Ey, men umuman balandlikdan qo‘rqaman. Lekin to‘qqiz million olishni istayman. Uch million menga va uch million sizga...!
Aviakompaniya direktori aqldan ozay debdi. Hayratlanib yana so‘rabdi:
— Unaqada kim uchadi?
— Nemis-da! Axir u uch millionga rozi-ku!
Bir ayolning hushtori uyidaligida, eri kelib qolibdi. Hushtor kiyimlarini olishga ham ulgurmay, derazadan qochib qolibdi. Yaqin o‘rtada park bor ekan. Parkka kirsa o‘ziga o‘xshagan kiyimsiz haykal borakan. U ham haykalni yoniga kelib, qimirlamay qotib tursa, yonidagi haykal:
— Ey, ahmoq! Paypog‘ingni yechib tashla. Qayerda ko‘rgansan paypoq kiygan haykalni?, - debdi.
Bir otaxon bog‘da aylanib yurgan ekan. Yonidan bir chiroyli ketvorgan qiz o‘tib kolibdi.
Shunda otaxon:
— To‘xta qizim, bir quchoqlay 100 dollar beraman, - debdi.
Qiz:
— Yo‘qolingey, qanaqa bemaza cholsiz, - deb javob beribdi.
Otaxon esa:
— 500 dollar beraman, - debdi.
Qiz:
— Jinnimisiz? - debdi.
Otaxon:
— 1000 dollar beraman, - debdi.
Qiz o‘ylanib qolibdi-da:
— Unday bo‘lsa mayli, - deb ruxsat beribdi.
Otaxon qizni quchoqlagan holda xo‘rsinarmish.
Qiz:
— Bobo nega xo‘rsinasiz, niyatingizga yetdingiz-ku?! - deb so‘rabdi.
Shunda otaxon:
— Endi 1000 dollarni qayerdan topaman? - dermish
Jizzaxlik bir sodda bola Moskvaga amakisinikiga borayotgan ekan. Moskvaga yetib boribdi. Hojatxonaga borsa: "J" va "M" harflari turganmish.
Bola:
— Jizzaxliklar "J"ga, Moskvaliklar "M"ga kiradi, deb o‘ylabdi va "J"ga kirib ketganmish...
Judayam ziqna boy bo‘lgan ekan. Bir kuni qo‘shni qishloqqa oshnasinikiga mehmonga boribdi. Endi o‘tirgan ekan, uydagi shamni o‘chirib keldimmi yo‘qmi, degan savol qiynay boshlabdi. Borib kelay desa yo‘l uzoq, bormay desa shamni erib qolishini o‘ylab yuragi uvishib ketibdi. Oxiri chidolmay yo‘lga tushibdi. Xalloslab uyiga kelib, eshikni taqillatibdi. Xotini chiqib, eshikni ochmoqchi bo‘lgan ekan...
Boy:
— Eshikni ochma, hadyeb ochib yopilaversa eshik yemirilib ketadi. Uydagi shamni uchirib qo‘y, shuni aytishga kelgan edim. Men shundoq izimga qaytib ketaman. Tayyor oshdan qolmay.
Xotini:
— Voy dadajonisi-yey, menku shamni allaqachon o‘chirib qo‘yganman, siz shu gapni aytish uchun shuncha yo‘l bosib keldizmi, kovushingizni tagini yemirib?
Boy:
— Xavotir olma xotin, kovushim qo‘ltig‘imda!
Talaba yigit yozgi sessiyalardan so‘ng otasiga telefon qilib: — Dada, "Beshikdan qabrgacha ilm izla" deb aytar edingiz... Otasi: — Ha, o‘g‘lim shunday. Nimaga so‘rayapsan? O‘g‘li: — Men yana imtihonlardan o‘ta olmay, keyingi yilga qoldirildim.