Шифокор қабулида бемор:
— Доктор, баъзан шунақа ҳолатлар бўладики, мен одамлар билан суҳбатлашаётганимда, жуда кўп гапираман. Кейин ўйланиб қоламан. Гапларимни ҳаёлимда гапиряпманми? Овоз чиқариб айтяпманми? Билмай қоламан. Сиз бунга нима дейсиз? - деса, доктор беморга бироз тикилиб:
— Гапирасизми ёки шунақа жим ўтираверасизми? - дермиш.
Бир йигит дўстига:
— Соатга қара! Фақат бир томонга қараб юради. Биласанми, бу нимани англатади? Бу ҳаётингдаги ўткан ишларни унут, эски нарсаларни эслама, фақат олдинга қараб юр дегани!, - деса, дўсти:
— Эй файласуф, гапни бошқа ёққа бурма-да, ўтган ой олган қарзингни қайтар, - дермиш.
Тулки ҳар доим илонни мазаҳ қилиб, оёғи йўқлиги учун устидан кулиб юраркан. Бир куни тулки илонни ёнига келиб:
— Энди ярашайлик, уришмасдан, дўст бўламиз. - дебди.
Илон ҳам рози бўлиб турганакан, тулки:
— Ярашган бўлсак, беш ташла, - деган экан.